De Verzorgingsstaat:

Karl Marx (1818 – 1883) had in principe gelijk, door te stellen dat de geschiedenis grotendeels uit klassenstrijd bestaat. In de 18e eeuw, vroegen de mensen zich af hoe de maatschappij zou kunnen functioneren zonder de door ‘god’ aangestelde koningen om de zaken in het gareel te houden? De Amerikaanse en ook de Franse Revolutie kwamen – Napoleon werd verdreven – waarna koningen en koninginnen de grootheden werden. De heersende klasse (RK Maffia) realiseerden zich dat ze een manier moesten vinden om het volk onder de duim te houden.

 

welfare-stateDaarom creëerde Bismarck aan het einde van de 19e eeuw de verzorgingsstaat. Hij bedacht een methode het volk om te kopen. Zijn overweging was, ‘zolang het volk geld kreeg van de staat’, zouden ze niet in opstand komen.

 

Inderdaad, is het door Bismarck ontwikkelde systeem goed aangeslagen en kon de tijd doorstaan. ​​De rijken stemden in om net zoveel aan belastingen te betalen opdat de armen zich kalm zouden houden. Elke keer dat deze nieuwe orde werd bedreigd, zoals – in Engeland na de Eerste Wereldoorlog, in Frankrijk voor en na de Tweede Wereldoorlog, in Amerika in de jaren 1960 – gaven overheden meer geld. Ze besteedden geld aan boter en geweren, militaire en sociale programma’s.

 

Otto von Bismarck (1815-1895) zou het niet hebben kunnen dromen wat een doorslaand succes zijn – socialistische – uitvinding is geworden. Bijna elke geavanceerde overheid kopieerde zijn uitvinding in de een of andere vorm. Hij vond het nuttig, omdat hij dacht dat hij iets voor niets kon geven. De verzorgingsstaat bewees dat hij gelijk had. De uitgaven van de eerste generaties in de verzorgingsstaat werden gemakkelijk gefinancierd door grotere, rijkere generaties die daarna kwamen. Politieke leiders vonden dat ook, want het maakte kiezers afhankelijker en controleerbaarder: de mensen zouden niet in opstand komen zolang hun pensioenen en uitkeringen werden betaald.

 

Meer en meer voordelen werden eraan toegevoegd – onderwijs, gezondheidszorg, parken, bibliotheken, werkloosheidsuitkeringen, en ga zo maar door. Gewone mensen begonnen met meer tijd te besteden aan universiteiten dan ze doorbrachten in de kroeg. Meer bureaucraten, werden aangesteld om de serviceprocedures, zoals die van de gezondheidszorg steeds complexer te maken, omslachtiger en duurder. Duizenden zijn ingezet om het algemeen welzijn van de mens te regelen, te controleren, te beschermen en het publiek te monitoren.

 

Miljoenen anderen denken dat ze een ernstige ziekte onder de leden hebben en zo werden de uitbuiters in de maatschappij gecreëerd. De één ​​ontvangt een subsidie voor zijn boerderij. Een ander wordt betaald, omdat hij voor zijn werk is uitgeschakeld. Weer anderen zagen hun slecht beheerde bank gered door de staat. Het probleem is duidelijk, de kosten zijn ver uit de hand gelopen.

 

Wat gebeurt er met de sociale welvaartsstaat als het aantal mensen dat moet worden ondersteund als maar groter wordt, terwijl het aantal mensen die hen moeten ondersteunen steeds kleiner wordt? Het zijn de budgetoverschrijdingen die nu de oorzaak zijn geworden van ‘s werelds grootste schuldencrisis in de geschiedenis.

Bismarck 2xBelastingen:

Sinds de dagen van Bismarck, incasseert de overheid geld via belastingen dat voor een deel aan de burgers wordt terugbetaald in de vorm van diverse sociale uitgaven-programma’s. De succesvolle politici besteden zoveel geld dat het de overheidsinkomsten overtreft, maar net niet zoveel dat het onverantwoord lijkt. Hoe meer voordelen belooft des te meer kiezers stemmen op hen om meer macht te verkrijgen, en meer geld kan worden doorgeschoven naar de belangen groepen, de zgn. RKM-insiders.

 

De groei in de afgelopen honderd jaar in bevolking, BBP, lonen, prijzen, maakte het mogelijk de overheidsuitgaven aanzienlijk uit te breiden, en steeds te anticiperen op grotere, rijkere generaties die de kleine groep van werklozen, zieken en ouderen ondersteunen.

 

De rekenkunde van dit systeem hield vrij goed stand, tot voor kort tenminste. Nu loopt overal in de ontwikkelde wereld de bevolkingsgroei terug, met een enorme groep van babyboomers die zich voorbereiden om met pensioen te gaan en deze stemmen voor zichzelf de meest luxueuze voordelen in de geschiedenis. Zonder groei, is dit systeem van spectaculaire publieke financiering gedoemd te mislukken. Meer uitgaven zullen niets verbeteren, het wordt er alleen maar rampzaliger door.

 

Op dit moment kan geen enkele overheid in de ontwikkelde wereld zijn beloften nakomen. De financiële verplichtingen groeien 21 keer sneller dan de economie die het geld moet opbrengen.

 

En als zoveel mensen afhankelijk zijn van zo weinig belastingbetalers, zal de economie mislukken. De economie kan onmogelijk groeien als de onbalans zo groot is. Het is een uiterst belangrijk onderkenning. Het omslagpunt is bereikt. Duw de weegschaal nog verder uit balans, dan slaat deze door, en er zal geen manier over zijn om de puinhoop die volgt op te lossen.

 

De praktijk:

Om te benadrukken hoe uitzichtloos het is geworden, de volgende praktijk ervaring laat zien hoe socialisme functioneert en hoe het uiteindelijk afloopt:

 

Elke dag, verzamelen zich 10 mannen in een bar om te kletsen en een biertje te drinken. De totale rekening van de tien mannen is 100 €. Zij komen overeen om de rekening op evenredige wijze te voldoen, zoals zij elk in de samenleving worden belast door de belastingdienst, om de kosten van elke deelnemer min of meer naar draagkracht gelijk te houden. Ze verdeelden de rekening overeenkomstig de schaal van vermogen en inkomsten belasting van elk individu:

 

 De eerste 4 mannen (armste) betalen niets.

 Thatcher SocialismDe 5e betaalt 1 €.

 De 6de betaalt 3 €.

 De 7e betaalt 7 €.

 De 8e betaalt 12 €.

 Het 9e betaalt 18 €.

 De 10e (rijkste) betaalt 59 €.

Volgens deze overeenkomst beleefden ze meerdere samenkomsten in de bar, tot op een dag de eigenaar van de bar ze voor een probleem stelt: “Ik vind jullie zulk goede cliënten dat ik wat terug wil doen, zei hij, waarom ik de rekening van jullie biertje verlaag met 20 €. De gezamenlijk genoten biertjes kosten nu 80 €.

 

De groep, blijft de rekening betalen op basis van dezelfde draagkracht formule als voorheen.

 

De eerste vier blijven gratis drinken, de korting heeft geen invloed op de vermindering van hun bijdrage. Maar hoe moeten de zes overige drinkers de rekening verdelen? Hoe verdelen ze de 20 € korting, opdat een ieder een billijke bijdrage levert?

 

Zij berekenden dat 20 gedeeld door 6 is 3,33 €, maar als dit bedrag afgetrokken wordt van de oorspronkelijke betaling dan betalen de 5de en de 6de man niets voor de drankjes, omdat zij oorspronkelijk respectievelijk 1 € en 3 € betaalden.

Toen stelde de barman voor de korting op de rekening volgens dezelfde draagkracht formule te verdelen, waarop de bijdrage van de zes overgeblevenen als volgt werd vastgesteld.

 

De 5e drinker, net als de eerste vier zou niets gaan betalen: dus een 100% besparing voor hem.

De 6de betaalt nu € 2 in plaats van € 3, een besparing van 33%.

De 7e betaalt € 5 in plaats van € 7, een besparing van 28%.

De 8e betaalt 9 € in plaats van € 12, een besparing van 25%.

De 9e betaalt 14 € in plaats van € 18, een besparing van 22%.

De 10e betaalt nu 49 € in plaats van € 59, een besparing van 16%.

Elk van de zes oorspronkelijke betalers was nu in een betere positie dan voorheen: de eerste vier drinkers bleven gratis drinken en nu de vijfde ook. Maar eenmaal buiten de bar, begonnen ze te vergelijken wat ieders aandeel was in deze korting.

 

“We kregen € 20 euro besparing,” zei de 6e man “waarvan de 10e drinker €10 ontvangt.”

“Je hebt gelijk, zei 5de man. “Ik heb slechts € 1 ervan gekregen; dat is oneerlijk, waarom zou de 10e drinker tien keer meer krijgen dan ik ontvang?”

 

“Je hebt gelijk,” riep de 7e man. “Waarom krijgt hij 10 € korting als ik alleen maar 2 € krijg?” “De rijken strijken altijd de grootste winst op!”

“Een moment,” schreeuwden de eerste vier tegelijk. “We hebben helemaal niets ontvangen. Het systeem maakt misbruik van de armen!”

De negen mannen worden boos en geven de 10e een pak slaag.

 

De volgende nacht komt de 10e man niet opdagen om mee te drinken, zodat de negen gezamenlijk hun biertje zonder hem drinken. Maar toen het op betaling van de rekening aankwam, ontdekten ze iets zeer verontrustends: Onder elkaar hadden de negen slechts geld genoeg om de helft van de rekening te betalen.

 

En zo begrijpt nu iedereen hoe het sociale belastingstelsel werkt. Mensen die de hoogste belasting betalen zijn degenen die het meest profiteren van elke belastingverlaging.

 

Conclusie: De rijken meer laten betalen omdat ze rijk zijn, is onjuist.

 

De moraal: “Het Socialisme stopt als andermans geld op is.”

 

Fiscal messFiscale monetaire puinhoop:

Er is geen kristallen bol nodig om te anticiperen hoe wereldwijd de fiscale en monetaire puinhoop uitpakt, belangrijker is het systeem te begrijpen, en omdat het beleid uitsluitend gestuurd wordt door politieke wijsheid en prikkels, zal het niet veranderen. Gewoon doorgaan met bezuinigen en subsidiëren, zonder hervorming, het beleid blijft dus bij hetzelfde; chronisch nul-rente en gelddrukken.

 

Pas als deze feiten veranderen, dan wordt het tijd erover na te denken je goud en zilver te verkopen – maar voorlopig verandert er niets.

Other people’s money Danny Devito begging speech:

Luister goed naar wat beter is dan honden……

Other People’s Money fragment 1

Met Nederlandstalige ondertiteling, erg instructief over wat al decennia lang in de industrie gebeurt.

 

Ander mans geld:

Deze clip is van het college Milton Friedman Spreekt: