Potentieel risico voor de bevolking

Mondiale hoeveelheid en gewicht van drijvende kunststoffen is onbekend

Microplastics zijn niet met het blote oog te zien

Miljarden mensen over de hele wereld drinken drinkwater met plastic deeltjes

De oplossing

 

Gevaarlijk afval doodt planmatig de mens

Tot de jaren zeventig werden bijna alle voedingsproducten los verkocht of verpakt in papier of herbruikbare retourglazenflessen, resp. potten, in karton en conservenblikjes. Kunststof wegwerpverpakkingsmateriaal was in die tijd onbekend en ontstond aan het einde van de jaren zestig, nadat de Rockefeller-bloedlijn familie, meer en alternatieve toepassingen wilde voor hun olie-imperium. Alhoewel de uitvinding van plastic dateert uit de jaren 1930. Tegenwoordig zijn kunststoffen universeel geworden in de productiesectoren van alledaagse producten en ook in de vorm van allerlei soorten verpakkingsmateriaal.

 

Oorspronkelijk was het reeds de beslissing na de Tweede Wereldoorlog plastic verpakking voor de voedselverwerkende industrie in te voeren waarover de bloedlijnfamilies ook wereldwijd controle hebben. Bijna ineens ontstond overal in de vroege jaren zeventig voor bijna elk product een plastic verpakkingstoepassing. Hoewel het waarschijnlijk niet de oorspronkelijke bedoeling was om vervuiling te veroorzaken, is deze enorme hoeveelheid afval niet per ongeluk, maar eerder volgens plan verwezenlijkt. De grootste wereldmarkt voor kunststoffen is voor verpakkingen die zijn ontworpen voor de wegwerp. Gelukkig wordt een groot deel van het plastic afval gerecycled, maar dat is alleen in het westen en niet bijzonder veel in ontwikkelingslanden.

 

Nu, vijftig jaar later, is plasticvervuiling wereldwijd verspreid over alle oceanen vanwege de hoedanigheid van overvloed en duurzaamheid van plastic. Ondertussen verspreidt zich een concentratie van toxische stoffen door het milieu, waarvan sommige onderzoekers hebben beweerd dat synthetische polymeren in de oceaan als gevaarlijk afval moeten worden beschouwd. Door fotodegradatie en andere verweringsprocessen verspreiden plastic fragmenten zich in oceanen in minuscule deeltjes.

 

Potentieel risico voor de bevolking

Deze kleine plastic stukjes worden Microplastics en Microbeads (Microvezels) genoemd, die beiden de oceanen van de wereld vervuilen, en veel erger dan werd gedacht, volgens een recent uitgevoerd onderzoek. Micro plastische en microbeads besmetting van de oceanen is een van ‘s werelds meest dringende milieuproblemen.

 

Ter verduidelijking is een uitvergroot beeld van kleding-microvezels verkregen uit de afvoer van een huishoud wasmachine, hiernaast weergegeven. Een studie vond dat bij joggingkleding maar liefst 250.000 vezels per wasbeurt worden weggespoeld. Foto: met dank aan Rozalia Project.

 

Het terrestriale component van de wereldwijde microplastic hoeveelheden wordt niet goed begrepen omdat bronnen, zoals winkels en lokale wijzigingen slecht gekwantificeerd zijn. Zegt Rachel Hurley van de Universiteit van Manchester;

 

“Gezien hun impregnerende en verbreidende aard, zijn Microplastics een wereldwijde bezorgdheid voor het milieu geworden en een potentieel risico voor de menselijke bevolking.”

 

Het rapport onthult ook dat grote overstromingen meer dan 40 miljard stuks microplastic in zee hebben gespoeld. De golf van zo’n enorme hoeveelheid microplastic leidde de wetenschappers tot de conclusie dat de huidige schatting voor het aantal deeltjes in de oceaan – vijf biljoen met een gewicht van over 250.000 ton op zee drijft – een grote onderschatting is.

 

Microplastics verwijzen in het algemeen naar plastic deeltjes tussen 0,33 mm en 5 mm. Microplastics kunnen afkomstig zijn van verschillende bronnen, waaronder microbeads afkomstig van producten voor persoonlijke verzorging; vezels van synthetische kleding; pre-productie pellets en poeders; en fragmenten afgebroken van grotere plastic producten.

 

Microplastic stukjes plastic kleiner dan 5 millimeter, komen in het milieu door de de-fragmentatie van groter plastic eenheden dat in de omgeving is achtergelaten, of rechtstreeks als microbeads door dingen zoals synthetische vezels van kleding of wegwerpkleding in de afvalstroom terecht is gekomen.

 

Veel kustlanden in de wereld hebben momenteel geen recyclingbeleid of technische capaciteiten, dus grote hoeveelheden plastic worden niet gerecycled en komen niet op stortplaatsen terecht. De duurzame hoedanigheid van kunststoffen maken ze persistent en breken langzaam af in het milieu, en zodoende worden uiteindelijk niet-gerecycleerde kunststoffen op het land en in rivieren achtergelaten om zich een weg te banen in de oceanen.

 

Plasticafval is een wereldwijd probleem; omdat grote hoeveelheden lange afstanden kunnen afleggen. Afval van één plek kan een probleem worden in een regio die geografisch ver van de oorspronkelijke bron verwijderd ligt, vanwege de krachtige stromingen van de oceanen.

 

Plastic oceaanvervuiling lijkt synoniem te worden met microplastics. Typisch, kleiner dan 5 mm groot, kunnen microplastics verder eroderen tot deeltjes zo klein als 1-100 nm. – zgn. nanoplastics. Door middel van modelleringshulpmiddelen zijn naar schatting 15 tot 51 biljoen microplastic deeltjes verzameld in de oceaan. Sommige beginnen als grote plastic stukken, die langzaam door het water eroderen; andere beginnen als microplastics die specifiek zijn geproduceerd voor bepaalde toepassingen, b.v. microbeads in cosmetische producten zoals gezichtswassers, zeep en douchecrèmes. Microbeads zijn stabiele en veelzijdige vezeldeeltjes, maar nadat ze in de afvoer zijn weggespoeld, blijken ze de filtersystemen in waterzuiveringsinstallaties gemakkelijk te passeren en worden dan direct in de oceanen geloosd. Het lijkt onmogelijk om het microplastic probleem volledig te omzeilen, laat staan te elimineren. Fragmenten zijn ook gevonden in schaal- en schelpdieren die voor menselijke consumptie worden verkocht, zoals mosselen, oesters en zeezout. Er wordt geschat dat de gemiddelde Europese schelpdierconsument tot 11.000 microplastic-deeltjes per jaar kan binnenkrijgen, in China zou dat van een nog grotere orde zijn!

 

Mondiale hoeveelheid en gewicht van drijvende kunststoffen is onbekend

Het volume aan plastic delen, is grotendeels afkomstig van producten zoals voedsel- en drankverpakkingen en kleding, dat is berekend op basis van gegevens van 24 expedities over een periode van zes jaar tot 2013. Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift PLOS One, is het eerste onderzoek over kunststofafval van alle afmetingen in oceanen van de wereld. Plasticvervuiling is alomtegenwoordig in het maritieme milieu, maar schattingen van de wereldwijde hoeveelheid en het gewicht van drijvende kunststoffen hebben geen concrete gegevens opgeleverd, met name voor het zuidelijk halfrond en de afgelegen gebieden.

 

De omvang van het probleem is enorm. In een studie wordt geschat dat van de 275 miljoen ton kunststofafval die in 2010 door 192 landen werd gegenereerd, ongeveer 4,8-12,7 miljoen ton in de oceanen is terechtgekomen. Dat is een serieuze hoeveelheid in slechts één jaar. Het plastic van verschillende soorten en maten komt uit vele bronnen op stranden en in de oceanen terecht: grote voorwerpen zoals afgedankte visuitrusting of items uit zeecontainers worden direct in zee geworpen, terwijl andere afgedankte items in zee terecht kunnen komen door lozing vanuit rivieren. Evenzo kan slecht beheerd plastic afval uit landen met veel kustlijn gemakkelijk in de oceaan terechtkomen.

 

Microplastics zijn niet met het blote oog te zien

Microplastics zijn kleine stukjes plastic materiaal dat wordt aangetroffen in het maritieme milieu dat o.a. op onze stranden en oevers aanspoelt. Sommigen ervan zijn zo klein dat ze niet met het blote oog kunnen worden waargenomen. Anderen kunnen zich vaak mengen met het zand en organisch materiaal dat op het strand te vinden is, waardoor ze moeilijk te herkennen zijn. Ze worden meestal niet uitgefilterd door waterfiltratie en komen zo terecht in rivieren en oceanen.

 

Microplastics bestaan onder meer uit verspild kunststofafval, synthetische vezels en vezeldeeltjes (beads) die te vinden zijn in producten voor persoonlijke hygiëne. Ze staan ​​erom bekend het leven in zee te schaden, omdat ze worden aangezien als voedsel en ook door mensen kunnen worden geconsumeerd via zeevruchten, kraanwater of ander voedsel, zoals honing en suiker, o.a. waargenomen in monsters uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en Mexico.

 

Dr. Anne Marie Mahon van het Galway-Mayo Instituut of Technology, die Microplastic onderzoek deed, zei dat er twee belangrijke zorgen zijn: de zeer kleine plastic deeltjes en de chemicaliën of ziekteverwekkers die microplastics kunnen bevatten.

 

“Als het vezels zijn, is het mogelijk dat de Nano-deeltjes er ook zijn die we niet kunnen meten,” zei ze. “Zodra ze zich in het Nano-metrisch bereik bevinden, kunnen ze zeker in een cel doordringen en dat betekent dat ze organen kunnen binnendringen, en dat is zeer verontrustend.” De Orb analyseert gevangen deeltjes van meer dan 2,5 micron groot, 2500 keer groter dan 1 nanometer. Microplastics kunnen bacteriën aantrekken die in riolering worden aangetroffen, Mahon zei: “Sommige studies hebben aangetoond dat er meer schadelijke pathogenen zijn aangetroffen op microplastics stroomafwaarts van waterzuiveringsinstallaties.”

 

Het risico voor mensen is nog steeds niet bekend, maar er zijn zorgen dat microplastics giftige chemicaliën kunnen verzamelen en dat de kleinste deeltjes de menselijke bloedbaan kunnen binnendringen. Het plastic zit al in ons lichaam.

 

Miljarden mensen over de hele wereld drinken drinkwater met plastic deeltjes

Zo is Microplastic besmetting gevonden in leidingwater in praktisch alle landen over de hele wereld, wat leidde tot oproepen van wetenschappers voor dringend onderzoek naar de gevolgen voor de gezondheid. Scores van kraanwatermonsters uit meer dan een dozijn landen werden door wetenschappers geanalyseerd. In totaal was 83% van de monsters vervuild met plastic vezels. Deze microscopisch kleine plastic vezels komen uit kranen van New York tot New Delhi, volgens het exclusieve onderzoek van Orb en een onderzoeker van de School of Public Health van de Universiteit van Minnesota. Van de hallen van het Capitool in de VS tot de oevers van het Victoriameer in Oeganda, consumeren vrouwen, kinderen, mannen en baby’s plastic met elk glas water dat ze drinken. Meer dan 80 procent van de verzamelde monsters op vijf continenten bleek positief voor de aanwezigheid van plastic vezels.

 

Plastic is een essentiële grondstof. In 2012 was de kunststofindustrie goed voor meer dan 1,4 miljoen banen in meer dan 62.000 bedrijven in de Europese Unie. Hoe nuttig en veelzijdig kunststoffen ook zijn, hun ongecontroleerde verbreiding op een ongekende schaal leidt echter aanzienlijk tot wereldwijde effecten in de natuur door verontreiniging vanuit het maritieme milieu. Microplastics zijn met name problematisch omdat ze in de voedselcyclus terechtgekomen zijn, waardoor wordt gevreesd dat ze ook negatieve effecten voor de mens zullen hebben.

 

Een andere opkomende bron van maritieme microplastics uit huishoudelijk afvalwater zijn de microvezels (beads) die met het wassen uit de kleding sijpelen. Microfibers zijn 1/100 van de diameter van een mensenhaar groot en worden gebruikt voor betere waterdichtheid, ademend vermogen en flexibiliteit in sportkleding. De meest voorkomende soorten microvezels zijn gemaakt van polyesters en polyamiden en volgens onderzoekers zou het aantal gelekte microvezels in het afvalwater maar liefst 1900 vezels per kledingstuk kunnen zijn.

 

De kleinste deeltjes die in het nieuwe onderzoek konden worden geanalyseerd waren 63 micron, ongeveer de breedte van een mensenhaar. Maar er zijn veel kleinere plastic deeltjes, en Hurley zei: “Het zijn de echt kleine dingen waar we ons zorgen over moeten maken, omdat ze door de membranen in de darm en in de bloedbaan kunnen komen – dat is de werkelijke angst.”

 

Hoewel het relatief eenvoudig is een beleid en verbod voor microbeads en microvezels te ontwikkelen, zijn deze bronnen slechts een druppel in de oceaan qua tonnage.

 

In plaats daarvan worden slechte praktijken van de overheid op het gebied van afvalbeheer door de Verenigde Naties gezien als de belangrijkste bron van maritieme microplastics vervuiling gezien. Door de complexie van de geografie van de oceanen is het probleem een ​​wereldwijd en veelzijdig probleem geworden. Tests waarbij 83% van de drinkwater monsters zijn vervuild, laat zien dat wereldwijd miljarden mensen water drinken dat is verontreinigd met plastic deeltjes.

 

 

De oplossing

Omdat de feiten zo duidelijk schadelijk zijn voor de mensheid en door iedereen gemakkelijk is te begrijpen. In het eenvoudig gewoon te houden en tegenactie te nemen dat we gezamenlijk veel onnodig plasticafval produceren dat onnodig in ons ecosysteem terechtkomt en onze omgeving snel vernietigt.

 

De oplossing is eenvoudig en adequaat; boycot alle producten verpakt in een plastic omhulsel voor eenmalig gebruik. De volgende stap in dit proces dat dringend moet worden ondernomen, is de afschaffing van bijna alle plastic verpakkingen voor eenmalig gebruik, door alleen die bedrijven met onze aankopen te steunen die plastic containers hebben afgeschaft.

 

Neem zelf de eerste stap door dit artikel te delen met iedereen die je kent. Het volgend beste wat je kunt doen is je gratis abonneren op dit blog, want wekelijks volgt meer. Voor mensen die in detail meer willen weten, vertelt het boek De Grote Ontwakening het allemaal.