Deel 1

 

Het Onvermogen:

Het onvermogen van de EU om de herhaalde beloften van voorspoed te leveren blijft een holle frase. Na zes bittere jaren van recessie, kan de Unie nauwelijks een armoedige groei registreren. Alle ‘soevereine’ overheden gebruiken het BBP om een rooskleurig beeld aan hun kiezers te tonen. Maar dit BBP is een constructie die te ver is verwijderd van de realiteit. Toch baseren mensen over de hele wereld hun reële-beslissingen op deze fantasie. – Het BBP wordt hoger aangeven, de werkloosheid lager, en de opgepoetste inflatiecijfers weerspiegelen niet de werkelijkheid. Alle regeringen sjoemelen hun cijfers met het motief van voorspoed om daarmee nieuwe leningen te verkrijgen.

 

“Het vertellen van een leugen wordt door hen beschouwd als de grootste schande, gevolgd door het hebben van schulden… vooral omdat gedacht wordt dat iemand die schuld heeft, noodgedwongen leugens vertelt.” Schreef de Griekse historicus Herodotus (484-425 BC) in de vijfde eeuw voor Christus over de Perzen. Dus liegende overheden is niets nieuws onder zon. De leugens vervangen de werkelijkheid, die ze verplicht zijn weer te geven. Zo stijgt het BBP terwijl nergens de welvaart is toegenomen; de werkloosheid daalt, maar tientallen miljoenen kunnen geen werk vinden en stoppen met zoeken, de inflatie is laag, zelfs als mensen ervaren dat hun kosten van levensonderhoud omhoog zijn gegaan – dus, vergeet de BBP- en andere cijfers.

 

broken euroDe EU voegt weer een nachtmerriehoofdstuk toe aan haar economische geschiedenis. De Eurofiele eenheidsmuntmanie beloofde de EU-burgers een voorspoedige toekomst. De Brusselse hype heeft in plaats daarvan een etterende economische ramp geleverd. Mediterrane burgers zijn gefrustreerd door de economische boulimia: de krankzinnige bezuinigingen die beantwoord werden met verkwistingen door hun overheden. Met als opmerkelijke timing, de EU naties verplicht worden de broekriem aan te halen, besluit de EU nogmaals om haar omstreden budget met € 5 miljard uit te breiden. Niet te geloven…

 

Dit toont de incompetentie van een zelf-verheerlijkend arrogante kaste die gelooft dat ze beter andermans geld kunnen uitgeven dan de zwaarbelaste burgers zelf. Hun fiscaal wanbeheer resulteert in € 23.4 miljard aan onbetaalde rekeningen. Zelfs, de eigen accountants van de EU blijven spectaculair onverschillig bij het gebrek aan een deugdelijk financiële controle. Ze zijn er tot nu toe niet in geslaagd om de EU-boekhouding over de afgelopen 19 jaar goed te keuren. Dit bewijst de pure onkunde in de besturing van de disfunctionele instituten, – een ongebreidelde incompetentie die duidelijk de kiem is voor de aankomende ondergang van de ‘grootse’ EU.

 

Zelfs Duitsers zijn niet onder de indruk van deze Teutoonse civiele disfunctie, ze hebben o.a. geleden aan bibliotheeksluitingen om Berlijn en Brussel te helpen hun zuiderburen te redden. Banken blijven een grootschalige zwakte in het EU-herstel. Tot nu toe dit jaar, is de kredietverlening aan huishoudens en bedrijven verder gedaald. Dit is zeer verontrustend, omdat het duidelijk laat zien dat bedrijven niet worden gefinancierd om uit te breiden.

 

Zelfs nog afgezien van de nutteloosheid van misleide bailout-programma’s, is de werkelijkheid dat banken geen krediet verlenen aan het bedrijfsleven. Dat verstikt het herstel. Hier ligt het sluitstuk van de uiteindelijke ondergang van de EU. The Economist: “De totale subsidie volgens het IMF aan de banken vertegenwoordigt een waarde tot $ 110 miljard in Groot-Brittannië en Japan, en $ 300 miljard in de EU. Voor een totaal aan $ 630 miljard in de rijke wereld, is de deformatie groter dan het BBP van Zweden – en meer dan de netto winst van de 1.000 grootste banken te samen.”

 

Het digitale tijdperk leverde een grote economische sprong voorwaarts, vol innovatieve mogelijkheden voor massale groei van de welvaart voor de massa. Helaas, de logge stakeholders van de EU blijven pijnlijk vast zitten in het analoge industriële tijdperk. Europa was traag met het installeren van het internet dat vervolgens wordt gefrustreerd door bureaucratische regelgeving – hoe vaak heb je het cookie-beleid moeten lezen, of onnodig bureaucratische regels ervaren bij octrooiaanvragen – die de innovatie dwarsbomen.

 

Nationale leiders worden ziek van de overdreven kleptocratie binnen de EU, moedwillig wordt van de weinige Europeanen die, ondanks de strijd van de EU tegen de kleine- en middelgrote ondernemingen, nog daadwerkelijk in bedrijf zijn, een deel van het zuurverdiende loon op te eisen t.b.v. vage sociale programma’s en subsidies voor het in standhouden van bedrijven met lage productiviteit. Ondernemers worden verdreven door de eindeloze bureaucratie, – aan deze socialistische oplichting van de EU zijn de multinationals medeplichtig.

 

De toekomst ligt echter niet bij de grote multinationale organisaties – de toekomst ligt bij kleine- en middelgrote- bedrijven en coöperaties. Als Europa haar verloren economische prestige wil terugwinnen, zal ze de mislukking van het corporate socialisme moeten erkennen om vooruit te komen. Groei en innovatie moeten van onderaf worden gestimuleerd. Dat betekent hoogstwaarschijnlijk de ontmanteling van de EU om terug te keren naar een eenvoudige vrijhandelszone, als empowerment van individuele creatieve bedrijven.

 

Gezien hoe snel de EU anderen vraagt om ‘democratie’ en ‘Europese normen’ t.b.v. de rechten van de mens toe te passen, is het een daad van adembenemende overmoed om te zien hoe slecht Brussel de eigen burgers behandelt in deze voortschrijdende economische ramp. Europa ’s tragisch verloren decennium blijft op koers om haar burgers meer armoede dan welvaart te leveren.

 

Als een schrijnend contrast: MEP-leden maakten ruzie in het Brussels Parlement over het opnemen van foie gras op het zwaar gesubsidieerde kerstmenu. Natuurlijk was het een kwestie van het welzijn van dieren, waarom het ging. Het toont weer eens dat de EU ver verwijderd is van haar burgers, en dat de geplaatste vraagtekens over het logge apparaat in Brussel bekeken worden met volslagen onbegrip.

 

Als speciaal gecreëerde belangengroepen de agenda van de Europese Unie bepalen die nadelig is voor de lidstaten, wordt de ware aard van deze supranationale onderneming pijnlijk duidelijk, omdat de dictatoriale belangengroepen het regionale beleid onderdrukken, wat de afzonderlijke lidstaten niet ten goede komt.bed Geen enkel voorbeeld hiervan is duidelijker dan het geschil over de bouw van de Russische South Stream aardgasleiding welke de landen Bulgarije, Servië, Hongarije, Oostenrijk, en Italië bevoordelen.

 

South Stream is een Pipe Dream:

De pipeline biedt een groot aantal voordelen voor elk van de landen waardoor deze passeert, en voor de energiemarkten aan beide zijden van de pijplijn. Zeker voor de naties waar de mensen en regeringen het meeste van de pijpleiding profiteren, is de deal een aantrekkelijke lange-termijn investering. Maar aan de andere kant is het voor de speciale belangengroep die momenteel de EU besturen, een directe bedreiging voor hun plannen t.b.v. voortdurende uitbreiding en corporate-financiële hegemonie buiten de collectieve grenzen van de huidige EU.

 

“Terwijl de Europese Commissie zich verzet tegen South Stream-gaspijpleiding van Rusland, bepaalde EU-landen zoals Oostenrijk en Italië blijven openlijk ‘s werelds duurste pijplijnproject steunen, dat tot doel heeft Russisch gas naar hen te transporteren om de Oekraïne te omzeilen. Gedurende de laatste twee jaar heeft Rusland bilaterale overeenkomsten gesloten met Italië, Bulgarije, Servië, Hongarije, Griekenland, Slovenië, Oostenrijk en Kroatië voor de bouw van de South Stream-gaspijpleiding, die wordt geraamd op bijna US $ 40 miljard volgens de Moskou Times. Gazprom kondigde onlangs echter aan, af te zien van de bouw van het Italiaanse deel van de pijplijn.”

 

EU DrumsOmdat de EU Commissie deze overeenkomsten beschouwd als een schending van de EU antitrust wetgeving uit december 2013. En na de annexatie van het Krim-schiereiland door Rusland in april 2014, stemde (lees: rubber stampte) het Europees Parlement de South Stream-project te stoppen.

 

Dus, Rusland wordt gedwongen zich terug te trekken uit het South Stream-project, dat te wijten is aan de onwil van de EU om de pijplijn te steunen, en dus worden de gasstromen doorgestuurd naar andere klanten. Dienovereenkomstig richtte Vladimir Putin zich op Turkije, en zei na gesprekken met zijn Turkse ambtgenoot Recep Tayyip Erdogan: “Wij zijn van mening dat de houding van de Europese Commissie contraproductief is. In feite verstrekte de Europese Commissie niet alleen geen hulp in de uitvoering van [South Stream-pijpleiding], maar, zoals we zien, worden hindernissen opgeworpen over de uitvoering ervan. Nou, als Europa niet wil dat deze geïmplementeerd wordt, zal het niet gebeuren,” zei de Russische president, en vervolgde: “we zullen ons op andere markten richten en Europa zal deze volumes niet ontvangen, althans niet uit Rusland. Wij zijn van mening dat het niet ten goede komt aan de economische belangen van Europa en dat het onze samenwerking schaadt. Maar dit is de keuze van onze Europese vrienden.”

 

De Europese Commissie heeft lidstaten onder druk gezet zich terug te trekken uit het project, de nieuwe Bulgaarse marionettenregering zegt al dat het niet zal toestaan dat Gazprom de pijpleiding aanlegt zonder toestemming van Brussel. Putin zei dat Rusland klaar is om een nieuwe pijpleiding aan te leggen naar Turkije om aan de groeiende vraag naar gas te kunnen voldoen, met een speciale hub tot aan de Grieks-Turkse grens voor klanten in Zuid-Europa.

 

Het is nu aan Bulgarije en Hongarije – die altijd deze EG “strategie” hebben aangevochten – maar nu verplicht worden dit fiasco aan hun eigen bevolking uit te leggen, en moeten doorgaan om Brussel onder druk te houden; want uiteindelijk zijn zij het die nu een fortuin te verliezen, om maar niet te spreken van het feit dat ze ook geen gas krijgen, zonder South Stream. Rusland bouwt dus toch een pijpleiding onder de Zwarte Zee – maar nu om het gas naar Turkije te sturen – en belangrijk – voor het pompen van de zelfde hoeveelheid gas maar zonder South Stream. Deze omleiding is zakelijke uiterst zinvol. Turkije is de tweede grootste klant van Gazprom na Duitsland. En veel groter dan Bulgarije, Hongarije en Oostenrijk tezamen. Dit betekent dat Turkije een bevoorrechte positie heeft verkregen, vooral gelijktijdig als belangrijke hub in de EUR Aziatische Economische Belt en sluit zich daarmee aan op de Chinese New Silk Road. – En als de EU Turkije blokkeert? Dan, kijkt Turkije naar het oosten. Dat is EUR Aziatische integratie in Progreso. Rusland verkrijgt daarmee nog een ander duidelijk bewijs dat haar werkelijke groeimarkt in de toekomst is Azië ligt, en met name China – en niet een angstig, stagnerend, door bezuinigingen-verwoest, politiek verlamde EU. Dit is zaken doen met een sterk geopolitieke bereik – zonder door ideologie doordrenkte politiek.

 

Turkije ‘s blik is oostwaarts, en de nieuw gecreëerde vriendschappelijke relatie met de Iraniërs veroorzaken een belangrijke geopolitieke verschuiving in het Midden-Oosten. Als een belangrijk lid van de NAVO en met het grootste leger, is deze beweging een uiterst positieve ontwikkeling op de weg naar de ondergang van de bloedlijn clan met hun ambities van wereld dictatuur.

 

Wat ook het EU motief moge zijn, Europa zal niet in staat zijn om te overleven zonder de energievoorziening uit Rusland. Wat feitelijk betekent: “De wereld zal niet in staat zijn om te overleven als olie en gas uit Rusland wordt afgetrokken van de globale balans van de energievoorziening”. – “Europa kan helemaal niet zonder Russisch gas”, aldus Jerome Ferrier, hoofd van de International Gas Union en Senior Vice President van de Franse Total. De annulering is ook slecht nieuws voor EU-bedrijven die al voor ten minste € 2,5 miljard in het South Stream-project hebben geïnvesteerd. Het verliezen van South Stream betekent ook minder energiezekerheid. Ook al is Europa in toenemende mate bezig met hernieuwbare energie, het blijft toch nog steeds afhankelijk van Rusland voor een derde van de gasvoorziening, waarvan de helft via de Oekraïne stroomt. “Rusland zal zich niet afkeren van de EU; in feite zou een pijpleiding project voor de EU alsnog gerealiseerd kunnen worden, alleen niet in de huidige politieke situatie.” Voor nu, echter, gaat de sympathie en het geld van Moskou naar Ankara, en niet naar Brussel, een belangrijke geopolitieke stap voor beide naties die het gevoel hebben dat ze behoorlijk in de kou zijn gelaten ondank de EU-beloften.

 

Het derde machtsblok:

Jarenlang waren er speculaties dat door de samenvoeging van potenties van enerzijds de Russische militaire macht en rijkdom aan grondstoffen, met anderzijds de technologische potentie van West-Europa, het sterkste economisch en militair blok in de wereld zou worden. Zo’n toenadering is zinvol. bearMaar niet voor Washington want haar ergste nachtmerrie is zo’n alliantie als EU-Rusland dat de Amerikaanse invloed in Europa zou uithollen.

 

Het leek erop dat Duitsland enthousiast was voor een dergelijke alliantie, maar de VS is erin geslaagd om een enorme wig tussen Moskou en haar natuurlijke bondgenoten in Europa te drijven. Net zoals in een aantal andere aangelegenheden kunnen de Amerikanen van deze inmenging behoorlijk spijt krijgen, want nu hebben ze Rusland in de warme omhelzing van China gedreven. In plaats van het toestaan van een tri-polaire wereld; de VS in controle van Amerika, China in Azië, en een gigantische EUR Aziatische alliantie als een buffer – is Washington erin geslaagd om een veel meer confronterende bipolaire wereld te creëren.

 

Met deze immorele zet, heeft de VS enerzijds een verdeeld Europa gecreëerd, dat in allerlei richtingen wordt getrokken, en anderzijds een “rode hoek”, met opkomend China en Rusland die elk voor zich waarschijnlijk liever in een andere hoek zouden willen zitten.

Blijkbaar is dit de manier zoals het Amerikaanse ministerie de wereld wil zien – een van constante staat van chaos. In plaats van een VS-EU-Rusland detente, zijn zij erin geslaagd om voor de 21e eeuw een nieuwe Koude Oorlog te produceren met Oekraïne als het Nieuwe Berlijn.

 

De westerse wereld is gebouwd op de hegemonie van de oliedollar, die nu in een rampzalige situatie komt. Waarin het niet kan overleven zonder olie en gas uit Rusland. Terwijl Rusland nu zijn olie en gas verkoopt naar het Westen alleen in ruil voor fysiek goud! De twist in het spel van Putin is dat het mechanisme voor de verkoop van Russische energie naar het Westen alleen wordt gedaan tegen betaling in goud, dat werkt ongeacht of het Westen instemt om te betalen voor de Russische olie en gas met kunstmatig gehouden goedkoop goud, of niet.

 

Interessant te weten; de onderdrukking van de goudprijs door de speciale afdeling van de Amerikaanse overheid – ESF (Exchange Stabilisatie Fund) – met als doel het stabiliseren van de dollar, wordt in de financiële wereld geaccepteerd als een gegeven dat goud anti-dollar is. Op dit moment besteedt de West veel van haar inspanningen en middelen om de prijzen van goud en olie te onderdrukken. Aan de ene kant om de bestaande economische realiteit te vervormen in het voordeel van de Amerikaanse dollar, en aan de andere kant de Russische economie te vernietigen, als represaille maatregel voor de weigering om de rol van gehoorzame vazal van het Westen te spelen.

 

Met als gevolg dat de acties van het Westen: activa zoals goud en olie proportioneel verzwakt lijken door deze overdreven onder te waarderen ten opzichte van de Amerikaanse dollar, als het resultaat van deze enorme economische inspanning van de kant van het Westen. Maar nu Putin wraak neemt door de verkoop van Russische energiebronnen in ruil voor deze overgewaardeerde dollar. Waarmee hij, na ontvangst, meteen goud koopt, dat kunstmatig gedevalueerd is ten opzichte van de Amerikaanse dollar! Lees meer hierover.

 

Wordt vervolgd in deel twee – EU in ernstige problemen.

 

De EU is 1 Grote Scam, en de Oekraïne is het volgende slachtoffer…

Dr. Richard Wolff, van Democratie At Work, praat met Thom Hartmann. Toetreding tot de Europese Unie is een ramp geweest voor landen als Griekenland – Spanje – en Ierland. De bezuinigingen hebben hun toch al worstelende economieën gedecimeerd. Dus waarom denkt Oekraïne eraan om toe te treden tot de EU? Bekijk onderstaande video om te begrijpen waar we met ons allen naar toegaan.