Het domino-effect wanneer kredietzeepbellen tot het uiterste gaan:

Recessie of Depressie?

Mensen zouden willen dat de crisis snel voorbij was. Velen rekenen erop. Maar de markt heeft nog steeds geen verbetering laten zien. De mensen krijgen niet wat ze willen of verwachten van de markten; ze krijgen wat ze verdienen. Er is inmiddels meer dan een kwart eeuw verstreken met foutieve investeringen, failliete ondernemingen, en wanbetalers. Als er zoveel fouten moeten worden gecorrigeerd heet dat recessie, en wanneer een hele economie slecht gaat, is dat een depressie.

Het economisch model van nu heeft meer fouten veroorzaakt dan ooit tevoren. Het moedigde de men sen aan geld uit te geven, te lenen, en te speculeren. En elke keer dat de markt probeerde een correctie aan te brengen, kwamen de centrale bankiers met meer vers gedrukt geld en nog gemakkelijker krediet. Bedrijven die lang geleden failliet hadden moeten gaan, werden in leven gehouden om zich nog dieper in de schuld te steken. Huiseigenaren bleven ook meer schulden maken. En speculanten maakten steeds grotere gokken. De bubbel in de financiële sector – waaronder subprime schulden, huizenprijzen, Wall Street bonussen, en derivaten – ontplofte in 2007/8.

“De kracht van een correctie is gelijk en tegengesteld aan de misleiding die eraan voorafging.”

De misvattingen en absurditeiten van het 2008 bubbel tijdperk waren monsterlijk. Dienovereenkomstig was de correctie indringend. Internationale aandelenmarkten werden na 2008 in waarde bijna gehalveerd. Vastgoedprijzen gingen bijna universeel onderuit. Het totale verlies van het nominale vermogen werd geschat op $ 50 biljoen.

Konden deze verliezen worden voorkomen? Zeker, velen ervan konden worden vermeden, als de overheden maar nooit de hypotheekmarkten zoveel hadden verstoord als ze deden.

En als de Federal Reserve en Centrale Banken niet waren opgericht, dan hadden ze nooit zoveel geld aan speculanten en kredietnemers kunnen verstrekken. – En als de Fed onder Alan Greenspan gedaan had wat het moest doen, nl “het wegnemen van de punchbowl” voordat alles uit de hand liep, dan zou de collaps in de financiële sector waarschijnlijk veel bescheidener zijn geweest.” Onder deze condities trokken mensen de verkeerde conclusies. Ze dachten dat het “Kapitalisme was mislukt.” Zij zagen de economie bergafwaarts gaan – maar ze hadden niet in de gaten hoe de overheid het monetaire systeem vervormd had. In plaats van de beleggers voor de gevaren te waarschuwen, verlaagden ze de rente op leningen, om een slechte situatie nog slechter te maken.

Wie dan ook verantwoordelijk was voor de fouten, het kapitalisme ging ze met het gebruikelijke elan verhelpen. Dat zorgde voor biljoenen aan verliezen voor onvoorzichtig investeerders, terwijl bedrijven met een verkeerd beleid failliet gingen. Het trof ook onvoorzichtige huiseigenaren – en vermorzelde de op hypotheken gebaseerde derivaten tot pulver.

Creatieve Destructie:

Het kapitalisme werkt via een proces dat de econoom Joseph Schumpeter ‘creatieve destructie’ noemde. Het vernietigt alles wat verkeerd is gegaan, om ruimte te maken voor nieuwe innovaties en nieuwe bedrijven. Helaas, dit was wat de overheid en de meeste mensen niet wilden. Als mensen fouten maken, houden ze vol dat ze onschuldig zijn. “Wie had deze crisis kunnen zien aankomen?” vragen ze dan. En zeggen: “Iemand anders moet het verlies betalen.” Nu blijkt dat de Fed; “tijdens het bubbeltijdperk hun regelgevende verantwoordelijkheden slecht hebben uitgevoerd; verkeerd geleide ondernemingen werden financieel gered om de geldschieters in deze ondernemingen te beschermen.”

Ze waren vastbesloten om te voorkomen dat het kapitalisme de noodzakelijke veranderingen zou maken – en wel op de slechtst mogelijke manier. Wat is de slechtst mogelijke manier? Eenvoudig; Laat de mislukte-managers aan het bewind. Houd de hersendode bedrijven in leven – samen met de zombie banken. Laat de overheid de belangrijkste sectoren van de economie overnemen. En zadel de door schuld geteisterde samenleving op met nog meer schuld! Zoals de communist Fidel Castro eens zei:

“Mijn idee is, zoals de hele wereld al weet, het kapitalistisch systeem werkt tegenwoordig niet meer, niet voor de Verenigde Staten noch voor de hele wereld, ze vallen van de ene in de andere crisis, welke elke keer ernstiger wordt.”

De gecamoufleerde Diefstal:

De Amerikaanse regering zal naar verwachting alleen al $ 2 biljoen per jaar moeten lenen. Van wie? Gewoon, door het geld te drukken, dat uit de waarde komt van de bestaande munt – van het door de burgers verdiende en gespaarde geld – met andere woorden gestolen uit de waarde van het bestaande geld. Mensen die hun hard verdiende geld hebben gespaard, zien een deel van hun koopkracht verloren gaan – althans in theorie. Zij hebben zeker nooit ingestemd hun geld te laten kortwieken. Erger nog, ze wisten niet eens wat er gebeurde met hun geld. Dus, wie betaalt het terug? Niemand.

Hoe langer de centrale bankiers het proces van ‘creatieve destructie’ proberen te vertragen en uit te stellen, des te langer duurt het voordat het herstel komt, en des te hoger wordt de uiteindelijke kostprijs.

“De ernst van een depressie is omgekeerd evenredig

aan de inspanningen van de overheid om die te stoppen.”

Correcties uitstellen verhindert noodzakelijke veranderingen:

Toen Japan werd geconfronteerd met een grote correctie in 1990, hebben politici wanhopig geprobeerd om de correctie te stoppen. Alleen de politici konden de slechte schulden niet laten verdwijnen, of slechte beslissingen in goede veranderen. Het enige wat ze konden doen was de nodige correcties uitstellen – en dat leidde tot nieuwe fouten! Over die periode, is een bedrag bijna gelijk aan een heel jaar bbp van Japan besteed aan deze herstelinspanningen. Maar alles wat ze bereikten, was het voorkomen en verhinderen van de noodzakelijke veranderingen.

Nu, 28 jaar later, is de Japanse economie nog steeds in corrigerende modus – nog steeds bevechten ze deflatie. De meest recente economische cijfers tonen aan dat de Japanse economie op jaarbasis kromp met 1,6% in het kwartaal juli-september. Dit betekent dat Japan officieel in een recessie is, en Abenomics een mislukking is geweest. In feite was Abenomics niets meer dan het op grote schaal plunderen van de Japanse pensioenen en andere financiële activa, met als enig doel de ondersteuning van de cabal in de VS.

Het Ergste komt nog:

Is dat het einde van het verhaal? Nog niet. De inspanningen van de centrale bankiers om de vooruitgang van het kapitalisme te stoppen, zal een aantal spectaculaire gevolgen hebben. De algehele ineenstorting zal beginnen als de obligatiemarkt het begeeft, als de rentekosten door het dak omhoogschieten, want landen die verslaafd zijn aan schuld kunnen onder die omstandigheden een kredietcrisis niet lang in stand houden.

Om het nog spannender te maken komt nog meer verwoesting aan onze kant van de Atlantische Oceaan, waardoor een reeds slechte wereldeconomie nog grimmiger wordt. De EU is in opdracht van de Verenigde Staten een oorlog in de Oekraïne begonnen, waarvoor EU-belastingbetalers de rekening moeten betalen. De onvergeeflijke toepassing van sancties tegen Rusland laten middelgrote ondernemingen in de EU ernstig lijden. Wat resulteert in onnodige bedrijfssluitingen, minder werkgelegenheid, meer mensen in de bijstand, minder belastinginkomsten, meer bezuinigingen, lagere of negatieve groei van het bbp, etc.

Zijn overheden zo dom of doen ze dit met opzet? Vermoedelijk zijn ze geïnstrueerd om dit met opzet te doen, omdat ze niet willen dat deze crisis tot een einde komt. Omdat zoals Dr. Richard Day in 1969 de vergadering vertelde; dat lang gevestigde gemeenschappen vernietigd moeten worden d.m.v. een economische crisis, welke massale werkloosheid en massa-immigratie oplevert.

Russische sancties schaden de EU:

EU-burgers zijn behoorlijk ontstemd dat ze door de VS onder druk worden gezet, en hen in wezen is verteld: “Laten jullie en Rusland maar gaan vechten.”

Duitsland heeft zich altijd al op Rusland gericht. Duitsland is weliswaar pro-Amerika, maar in economisch opzicht meer gericht op Rusland. Eigenlijk hebben de Duitsers altijd al een relatie met Rusland onderhouden. Maar de Khazarian gecontroleerde VS eist nu het begin van een nieuwe Koude Oorlog. Dat zorgt voor veel wrevel bij de EU-burgers, maar de ongekozen leiders in Brussel zijn uiteindelijk volgens plan, toch gecapituleerd. Dit gebeurt omdat de EU in handen is van de Rothschild Illuminatie – zij dicteerden de EU-sancties, en plaatsten de NAVO in een militaire confrontatie met Rusland. Ze stellen ronduit: ‘de sancties zullen blijven, tenzij Rusland de Krim teruggeeft,” wat natuurlijk nooit zal gebeuren.

Het is weer de oude ‘verdeel en heers’ strategie. De sancties schaden Europa, en ironisch genoeg zijn ze een groot voordeel voor Rusland, omdat eindelijk Rusland beseft: “We kunnen niet afhankelijk zijn van andere landen t.b.v. onze fundamentele invoer, we moeten onze eigen industrie weer opbouwen.” Dus Rusland heeft voordeel bij de sancties, Europa lijdt en de Amerikanen vinden het vreemd dat de Europeanen plotseling bozer zijn op hen dan op Rusland.

Echter door de afhankelijkheid van Russisch v.w.b. aardgas en olie is de EU aan Poetin overgeleverd – een derde van de EU-brandstofbehoeften komt door zijn pijpleidingen. Hij kan de EU naar zijn hand zetten door simpelweg de energiekraan dicht te draaien. Hij heeft geen behoefte aan een militaire interventie. De Krim en het oosten van Oekraïne met de olie- en gasreserves in de Zwarte Zee is zijn domein.

Met de grondstof Uranium in z’n ijzeren greep, beheert Poetin de meest vitale energiebronnen van de wereld. Er komt bovendien een tekort aan Uranium. En zo bereidt Poetin zich voor om dit te kort om te zetten in een cash-flow, door zijn controle van de in-de-grond aanwezige mineralen een geopolitiek instrument te maken. Hij veranderde Rusland in de meest gewilde energiebron voor landen die wanhopig zijn om op lange termijn de levering van hun energiebehoeften veilig te stellen.

Duitsland en Japan zijn directe concurrenten van elkaar in de export van high-end producten. Japan heeft maatregelen genomen haar munt dramatisch te verzwakken, omdat een zwakkere munt betekent dat in Japan gefabriceerde producten goedkoper zijn dan in Duitsland. Wat inhoudt dat de Duitse economie naast de sancties tegen Rusland nu nog een klap toe krijgt, omdat de markten Japan bevoordelen voor goedkoper gefabriceerde producten – zelfs nu de wereldeconomie zich verder vertraagt – waardoor de ECB wordt gedwongen om te doen wat Japan deed – de zieltogende EU te stimuleren en een verzwakking van de euro te bewerkstelligen om de EU-export concurrerender te maken, onder het argument dat de EU meer inflatie nodig heeft. Dat betekent de verstrekking van aanvullende leningen aan banken en de aankoop van ‘bepaalde soorten schulden’, – lees staatsobligaties – dat een belangrijke impact zal hebben op het balanstotaal van de ECB. Verwacht een balansstijging tot 1 biljoen euro meer dan deze nu groot is.

De demografische realiteit:

Maar het allerergste moet nog komen; de westerse wereld zal ervaren wat de Japanners 15 tot 20 jaar geleden beleefden, toen hun Baby Boom bevolking piekte – eerder dan de westerse Boomer-generatie. Toen ging gedurende 14 jaar de Japanse beurs, vastgoed, en de economie onderuit. Deze daalden verder of haperden in wat wordt genoemd een “coma economie” vanwege de eindeloze stimulansen die niet toestaan de schuldenzeepbel opnieuw in evenwicht te brengen en te herstructureren.

Om de EU-situatie nog ernstiger te maken, – vond in de meeste EU-landen de naoorlogse baby Boom ook plaats, waardoor nu een vergelijkbare generatieverschuiving in de bestedingen wordt ondervonden, terwijl de ergste daling nog moet komen. Deze wereldomvattende demografische werkelijkheid heeft de recessie mondiaal gemaakt – en dat zou een reden kunnen zijn dat de crisis langer duurt dan wie dan ook verwachtte. In feite, alles wijst naar de volgende fase, welke een diepe depressie wordt als de te grote financiële bubbels in concert barsten, en eindelijk de enorme schulden worden geherstructureerd.

En, er staat een nog grote zeepbel op barsten,

“China is rijp voor een bubbel explosie, waar de overheid steden bouwt die ontworpen zijn voor een miljoen mensen, maar nul inwoners hebben – ze blijven daarvoor de infrastructuren bouwen die ze gedurende tientallen jaren niet nodig zullen hebben – zij creëren industriële overcapaciteit – alleen om de werkloosheid in de hand te houden, nadat hun export in 2008 en 2009 instortte.”

Deflatie of Inflatie:

De grootste kredietbubbel in de moderne geschiedenis moet zich hoe dan ook afbouwen – en dat betekent deflatie, geen inflatie is aan de horizon. Inflatie kent iedereen tegenwoordig. Allemaal ervaren we ergens hogere prijzen. Maar laat je niet misleiden. Deflatie is op korte termijn de grotere bedreiging. En het is belangrijk dit te begrijpen. Deflatie, zoals de naam al doet vermoeden, is exact het tegenovergestelde van inflatie.

Inflatie vindt plaats door een sterke vraag naar goederen en diensten met beperkt aanbod als gevolg van lage productiviteit. Toen de inflatie daalde als gevolg van een sterke productiviteitsvergroting in de jaren 1980 tot 2000, daalde ook de rente waardoor mensen en bedrijven meer en meer gingen lenen. Ze breidden de productiecapaciteit uit en gaven ook meer geld uit. Ook werd steeds meer gespeculeerd, dat luchtbellen veroorzaakte in financiële activa, en de voorraden van het onroerend goed.

Bij deflatie, gebeurt het tegenovergestelde. Er is te veel aanbod van goederen en diensten als gevolg van de voorafgaande (over)expansie. Er circuleert minder geld omdat het credit beperkt is, waardoor het geld schaars wordt. En omdat mensen minder geld besteden, daalt de vraag naar goederen en diensten. Terwijl de vergrijzing van de babyboomgeneratie zal leiden tot een zeer aanzienlijk daling van de vraag. En wanneer de vraag omlaaggaat, volgen de prijzen.

Het domino-effect wanneer kredietzeepbellen tot het uiterste gaan:

Samengevat, zodra kredietzeepbellen tot het uiterste gaan, zullen ze altijd barsten en leeglopen – deflatie – wat resulteert in een plotselinge verkrapping van de geldhoeveelheid (krediet) – oftewel deflatie, omdat enorme hoeveelheden schuld wordt afgeschreven en het financiële vermogen onderuitgaat als markten crashen, wat feitelijk Schumpeter ‘s ‘creatieve destructie” is. En wel met de navolgende kettinggevolgen:

• Minder krediet betekent minder geld in de economie.
• Minder geld betekent minder vraag naar goederen en diensten.
• Minder vraag betekent lagere prijzen en minder productie.
• Minder productie betekent meer fabriekssluitingen en banenverlies.

Het is een domino-effect. Voor degenen die nu niet voorbereid zijn, zal de impact verwoestend zijn. – Goud is in een vrij unieke positie op dat moment. In essentie – behalve voor de marktprijsmanipulatie – is het losgekoppeld van centrale bankinterventies, zelfs als de obligatie- en aandelenmarkten omhooggaan. De goudmarkt heeft de speculanten verdreven, die bijdroegen aan de enorme prijsstijgingen van weleer, en vervolgens vluchtten in aandelen om zich te werpen op het aldaar najagen van winsten.

Niettemin, of dankzij, de omvangrijke prijsmanipulaties is de vraag naar goud en zilver nog steeds sterk, met name in Azië. De Chinese vraag naar goud steeg fors nadat deze onder $ 1200 per ounce viel. India, met zijn obscene beperkingen op goudinvoer en -aankopen, zag een toename van de vraag met een derde, jaar-op-jaar. Zelfs de centrale banken zijn in dit spel actief. Hun jaar-op-jaar aankopen zijn voor Q2 2014 tot 28% gestegen. Dus door het kopen van goud en zilver zet je jezelf op een goudstandaard, en de tijd zal je de gewichtigheid van deze beslissing leren.

De volgende samenvatting van wat er staat te gebeuren in de nabije toekomst, zullen meer dan overtuigend zijn.

Ron Paul – “De chaos die op een dag zal voortvloeien uit onze 40-jarig experiment met het wereldwijde fiat geld zal een terugkeer naar geld gekoppeld aan echte waarde nodig maken. We zullen het weten als de dag nadert dat de olieproducerende landen voor de betaling van hun olie goud eisen, of het equivalent daarvan, in plaats van (petro) dollars of euro’s. Hoe eerder hoe beter.”

Het Petrodollarsysteem:

In de begin jaren ’70, creëerden de Saoedische en Amerikaanse overheid het petrodollarsysteem. In dit systeem garandeerde de Amerikaanse overheid het voortbestaan van het Huis van Saud door middel van hun totale en volledige verplichting van haar politieke en militaire veiligheid. Die overeenkomst veranderde de wereldhandel – zonder dollars, geen toegang tot ‘s werelds meest belangrijke grondstof. Met andere woorden: het maakte de VS een tolcollector in elke transactie ook die niets te maken hadden met Amerikaanse of in Amerika gemaakte producten of diensten – het transformeerde de VS in het grootste power house van de wereld door de beschikking te hebben over de diepere, en meer liquide markt voor de dollar en hun Staatsleningen.

Maar inmiddels is de geopolitiek snel aan het veranderen. De mislukte strategische interventies van de VS in het M.O., de stokkende US-bescherming voor het Huis van Saud, de opkomst van Iran – die geen deel uitmaakt van het petrodollars systeem, – de toenemende macht van Rusland als energiereus, en de opkomst van de BRICS-landen – die het potentieel aanbieden van toekomstig alternatieve economische/veiligheidsafspraken – deze veranderingen hebben hun slopende invloed op de duurzaamheid van het petrodollarssysteem. Poetin wil niets liever dan de petrodollar saboteren, en hij is allianties over de hele planeet aan het smeden, waarvan hij hoopt dat die hem zullen helpen dat doel te bereiken.

Tegelijkertijd, is de relatie tussen de VS en Saoedi-Arabië verslechterd. De Saoedi ‘s zijn woedend over wat zij zien; t.w. dat de VS haar aandeel in de petrodollarovereenkomst niet nakomt. Zij zijn van mening dat als onderdeel van de Amerikaanse betrokkenheid bij de regiobeveiliging voor de monarchie, de VS inmiddels hun regionale rivalen Syrië en Iran hadden moeten aanvallen. Zij hebben nu het gevoel dat ze niet langer verplicht zijn om hun deel van de petrodollarovereenkomst te handhaven, t.w. de verkoop van hun olie uitsluitend in US-dollars.

De Saoedi ‘s hebben inmiddels sterke banden met China aangehaald, en doen dit nu ook in de richting van Rusland. Olie verhandeld in door goud gedekte Roebels of Yuan is het resultaat en de doodsteek voor de petrodollar.

Vladimir Poetin is bezig de status van de supermacht Amerika te ontmantelen, door het breken van het monopolie van de dollar in de wereldhandel, en in energie. En dat zal de gemiddelde burger behoorlijk gaan voelen en veel gaan kosten. De EU is voor een derde afhankelijk van Russisch aardgas en olie en zal deze klap goed voelen. Het oordeel over de petrodollar is al geveld, Poetin trekt binnenkort de stekker eruit.

Samen met China, gaat Poetin opnieuw een verpletterende klap aan de Amerikaanse dollar leveren met de New Development Bank die in ontwikkelingslanden investeert, en door middel van een niet-dollar internationaal betaling clearing systeem. Poetin gebruikt de enorme energie voorraad van Rusland en de rijkdom aan grondstoffen als het ultiem economische wapen. Er is geen behoefte aan een Koude Oorlog v.2!

Moskou en Peking hebben nog een klap voor de petrodollar klaarliggen door hun overeenstemming voor een tweede mega deal – een Westelijke gaspijpleiding deal in aanvulling op de vorige oostelijke route van $ 400 miljard, welke onlangs gesloten werd. Over olieleveranties zei Poetin:

“We hebben een oliepijpleiding van Rusland naar China gebouwd en in werking gesteld, en overeenkomsten gesloten die voorzien in de stijgende vraag naar ruwe aardolie.” En meer: “Het versterken van de banden met China is een buitenlandsbeleidsprioriteit van Rusland. Nu heeft onze relatie een geschiedkundig hoogste niveau van alles omvattend wederzijds vertrouwen bereikt, gebaseerd op samenwerking en strategische interactie. We zijn ons ervan bewust dat een dergelijke samenwerking van groot belang is voor zowel Rusland als China.”

Een nieuwsbericht in de FT: “De euro is in groter gevaar dan ooit.” De Eurozone heeft geen mechanisme om zich te verdedigen tegen een langdurige depressie. Inmiddels wordt het nog bizarder; de Europese Centrale Bank bepaalt nu alle bancaire normen in heel Europa, normen volgens welke een bank overeind kan blijven of wordt opgeheven. Dit is een duidelijke inbreuk op de soevereiniteit van alle EU landen. De regeling wordt uitgevoerd in opdracht van Wall Street, lees Rothschild Zionisten, een maatregel die mede de handel en investeringen van de EU met Rusland en China moet ondermijnen.