Smerige streken van de banksters:

Verlaging van de oorspronkelijke geldwaarde:

Nadat het fiscale beleid ernstig belemmerd werd als gevolg van het nul-rente-beleid, is kwantitatieve versoepeling (QE) nog het enige overgebleven instrument dat beschikbaar is, en feitelijk alleen wordt toegepast om de eigen munt te devalueren. Om zo de schulden goedkoper te maken vóór de aflossing door middel van verlaging van de ‘oorspronkelijke waarde’.

De logica achter een negatieve rente is absurd. De ECB denkt dat de banken in plaats van geld te verliezen als ze dat bij de ECB op deposito zetten, deze het liever zullen uitlenen, zelfs tegen een marginaal rendement, maar er zijn duidelijk gebreken in deze gedachtegang. De grootste is dat de centrale bank de banken dwingt geld uit te lenen dat ze sowieso niet zouden willen uitlenen. De gemakkelijkste manier om het huidige monetaire beleid te begrijpen, is het te zien als een gecoördineerd centraal geplande poging om de gevolgen uit te stellen van het onvermijdelijke, die voortvloeien uit de gecreëerde economische dwaasheid.

Een ander (on)bedoeld gevolg is de impact op spaarders. Het Zero-rentebeleid veroorzaakt een € 400 miljard per jaar bezitstransfer van spaarders naar de grote banken. Want in een normaal renteklimaat van ten minste 2% zou dat € 400 miljard aan spaarders hebben opgeleverd op hun bankrekening. In plaats daarvan krijgen spaarders niets, omdat het voordeel naar de banken gaat die het gratis geld kunnen uitlenen op vergrote basis – vanwege de fractionele reserve constructie, en daarmee grote winsten maken. Een deel van dit idee van centrale bankiers is om spaarders te straffen en hen te ontmoedigen om hun geld op de bank te zetten, om hen aan te moedigen te investeren in risicovolle activa, zoals aandelen en onroerend goed, om daardoor de waarden van onderpand in die markten te vergroten bij faillissement, dat dan ten goede komt aan de banken die de leningen verstrekten.

Echter, veel spaarders zijn inherent conservatief en voor goede redenen. Ouderen en gepensioneerden willen niet beleggen in aandelen, omdat ze gemakkelijk zo’n 30% kunnen verliezen op hun pensioenbesparingen wanneer de volgende zeepbel barst. En jongere mensen die sparen voor de aanbetaling van een huis kopen geen aandelen om dezelfde reden. Beide typen spaarders hopen een redelijk rendement op hun bankrekeningen te krijgen, maar het rentebeleid van centrale banken zorgt ervoor dat ze niets ontvangen. Als gevolg hiervan sparen veel burgers nog meer van hun uitkeringen en salarissen om goed te maken voor het ontbreken van marktrente inkomsten. Dus de manipulaties van de centrale bankiers die bedoeld waren om het sparen te ontmoedigen, levert daadwerkelijk het tegenovergestelde effect, t.w. juist een vergroting van het sparen uit voorzorg om de verloren rente te compenseren. Dit heet gedragsmatige reactie. Blijkbaar niet beschreven in de economische leerboeken, of opgenomen in modellen die centrale bankiers gebruiken.

Nu deze situatie is ontstaan, trekken spaarders hun geld terug uit het banksysteem – wat precies het tegenovergestelde is van het beoogde effect. Het banksysteem kan bevriezen als deflatie uit de hand loopt en de mensen hun geld onder hun matras verstoppen. Wat een vernietigend averechts effect veroorzaakt.

Door nul-rentetarief geen kredietverlening aan MKB en geen extra banen:

Kredietverlening aan kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) wordt ook getroffen door dit beleid. Maar dat kan de Centrale Bankiers niets schelen want het bevordert de belangen van de grote bedrijven en banken. Als regel worden MKB-leningen gefinancierd door middel van interbancaire leningen, maar dergelijke leningen zijn nu onaantrekkelijk geworden vanwege het nul-rente tarief. Met andere woorden; banken kunnen geen geld verdienen op die leningen, als resultaat van het ingrijpen in deze markt door de Centrale Banken. Dus, de liquiditeit voor interbancaire leningen is laag, omdat de banken niet langer vertrouwen dat zij financieringsmiddelen kunnen verkrijgen als dat nodig is, en zij daarom niet hieraan deelnemen.

Deze kredietcrisis voor het MKB is een reden dat de hoge werkloosheid blijft aanhouden. Grote bedrijven hebben de banken niet nodig om de groei te financieren; zij beschikken over voldoende interne kasmiddelen voor de financiering van nieuwe activiteiten, en anders gaan ze naar de obligatiemarkt. Maar grote bedrijven creëren geen nieuwe banen; het scheppen van werkgelegenheid wordt hoofdzakelijk bepaald door kleine bedrijven. Dus toen de centrale banken de markt voor interbancaire leningen verstoorden door de rente laag te houden, ontnamen ze kleine bedrijven de leningen nodig voor hun werkkapitaal, en maken ze het hen onmogelijk nieuwe werkgelegenheid te financieren en te scheppen.

Overheden blijven denken dat het antwoord voor economische groei en uiteindelijk de schepping van werkgelegenheid meer innovatie is, en zodoende worden hierin miljarden geïnvesteerd.

Maar een innovatie is waardeloos, tenzij een ondernemer een business model hiervoor creëert dat het innovatieve idee verandert in iets wat klanten willen kopen. Omdat de conclusie ‘oorzaak en gevolg’ van de economische groei onjuist is, is de diagnose voor het scheppen van werkgelegenheid verkeerd afgesteld.

Kleine en Middelgrote bedrijven sterven sneller dan ze worden geboren:

Voor het eerst in 35 jaar, overtreffen in het bedrijfsleven de bedrijfssterfte de bedrijfs-up-starts. Dat maakt één ding duidelijk: Deze economie is nooit echt te genezen, tenzij de geboorte en dood trends voor MKB-bedrijven omgedraaid worden. Het is fataal om volkomen verkeerd te handelen op het grootste probleem van de afgelopen 50 jaar – de kwestie is waar komen de banen vandaan – als ‘Kleine en Middelgrote’ bedrijven sterven sneller dan ze worden geboren, dat is het vrije ondernemerschap. En wanneer het vrije ondernemerschap sterft, sterft de economie mee.

Andere onbedoelde gevolgen van het ZIRP-beleid door Centrale Banken zijn meer ondoorzichtig en sinister, en een gevaarlijker consequentie in het onverantwoorde gedrag van banken op zoek naar rendement. Met de rente bijna nul, hebben financiële instellingen een moeilijke tijd om voldoende rendement te maken op het eigen vermogen, zodat ze hun toevlucht tot leverage van schuldgebruik of derivaten overgaan, om hun rendement te verhogen. Leverage van schuld vergroot een bankbalans en verhoogt tegelijkertijd de kapitaalvereisten. Bijgevolg kiezen financiële instellingen bij voorkeur voor afgeleide strategieën door middel van ‘swaps’ en ‘opties’ om het beoogde rendement te behalen. En omdat derivaten off-Balance-sheet worden geboekt, hebben ze geen extra kapitaal nodig voor de financieringskosten.

Activa Swaps

Tegenpartijen in derivaten transacties verlangen onderpand van hoge kwaliteit zoals schatkistpapier, om de contractuele verplichtingen te garanderen. Vaak is de kwaliteit slecht van de beschikbare activa als onderpand voor deze contractuele verplichtingen door banken. In deze omstandigheden zal de bank omwille de off-off-balans-sheet transacties te realiseren, gebruik maken van ‘activa swaps’ met een institutionele belegger, waarbij de bank de belegger effecten geeft met lage rating die hogere rente-inkomsten genereren, in ruil voor de hogere rating van schatkistpapier. De bank belooft de transactie terug te draaien op een later tijdstip, zodat de institutionele belegger zijn schatkistpapier weer terug kan krijgen. Zodra de bank het schatkistpapier heeft, kan ze deze als ‘goed onderpand’ beloven aan de derivaten-tegenpartij, en daarmee een hoog rendement off-Balance-sheet verdienen waarvoor weinig kapitaal nodig is. Als gevolg van de activa swap, is een twee partijentransactie veranderd in een driepartijen overeenkomst, met meer beloften en een complexer web van wederzijdse verplichtingen, met betrekking tot bancaire en niet-bancaire investeerders.

Deze manoeuvres werken zolang de markten rustig blijven en er geen paniek is om het onderpand terug te eisen. Maar in een liquiditeitscrisis als ervaren in 2008 zullen deze complexe constructies, die van alle kanten in elkaar grijpen met wederzijdse verplichtingen, snel bevriezen als de vraag naar ‘goed onderpand’ in één klap stijgt en groter is dan het aanbod. Met als gevolg dat partijen zich haasten om alle zekerheden tegen dumpprijzen van de hand te doen om geld op te halen. Als gevolg van de wedloop om ‘goed onderpand’ te bemachtigen, begint al snel een ander liquiditeit gedreven paniek, die hevige paniek in de markt produceert.

Systematisch Risico:

Activa swaps zijn slechts een van de vele manieren voor financiële instellingen om risico te verhogen in de zoektocht naar hogere opbrengsten in lage-rente-omgevingen. Uit een studie van het IMF bleek dat hoe langer de lage-rente wordt gehouden, des te groter de hoeveelheid risico die door banken wordt genomen. De studie concludeert dat langere perioden van uitzonderlijk lage rentetarieven van het soort centrale banken hebben ontwikkeld sinds 2008, een recept zijn voor een verhoogd systematisch risico. Door het manipuleren van de rente tot nul, hebben de Centrale Banken de zoektocht naar rendement en alle off-Balance-sheet trucs en activa swaps die daarbij behoren aangemoedigd. In de loop van het blussen van het vuur van de laatste paniek, hebben de Centrale Banken nieuw brandhout geleverd voor een nog groter vuur!

Smerige trucs van banksters:

Om de ware financiële toestand bij banken te verbergen, maken ze gebruik van nog andere off-Balance-sheet boekhoudkundige trucs. Bloomberg meldde vorig jaar een nauwelijks bekende techniek die door veel banken toegepast wordt, nl. het omboeken van onverkoopbare activa van “beschikbaar voor verkoop (AFS)” naar “aanhouden tot einde looptijd (HTM)”.

Banken kopen gewoonlijk obligaties en andere effecten met het doel een rendement te genereren op dat geld. Het ‘beschikbaar voor verkoop’, houdt in, dat de bank deze activa direct kan verkopen om hun spaarders terug te betalen. Maar hier ligt het probleem – veel van deze investeringen zijn ofwel verloren geld, of zullen binnenkort een verlies opleveren, en kunnen dus niet worden verkocht, en moeten derhalve als verlies geboekt worden. Maar banken willen die verliezen niet onthullen. In plaats daarvan worden de verliezen gewoon van een nieuw etiket voorzien, dat HTM-activa heet. Maar banken kunnen deze niet voor altijd vasthouden. Het kan zijn dat ze eerder te gelde gemaakt moeten worden om hun klanten terug te betalen, wat dit obscure gegoochel een kwalijke fraude maakt. Hetzelfde gebeurt met de waardering van onroerend goed portefeuilles die tegen aankoopwaarde i.p.v. marktwaarde worden geboekt, welke laatste in het algemeen 50% lager is.

Als schokkend voorbeeld:

“JP Morgan vergrote haar aandeel in HTM-hypotheekobligaties van minder dan $ 10 miljoen tot bijna $ 17 miljard (1700x hoger) in slechts één jaar.”

Dit is een gruwelijke boekhoudkundige mutatie. Bijna elke andere grote bank doet dit ook, en ze doen het met opzet. Dat is geen toeval. Er is maar één reden om dat te doen – om hun verliezen te verbergen. Met andere woorden: het wordt steeds moeilijker om op de financiële gezondheid van westerse banken te vertrouwen. Zij gebruiken in hun boekhouding elke smerige truc die ze kunnen bedenken om hun kapitaalratio’s hoger te waarderen, en hun risiconiveaus en verliezen onder te waarderen.

Terwijl marginale insolvabele centrale banken en failliete overheden dit ondersteunen.

Vraag jezelf af, is het echt nog de moeite waard je spaargeld in dit systeem te bewaren?

Bedenk; dat elke valuta feitelijk geen geld is maar commerciële schuldverklaringen zijn, omdat schuld geen geld kan zijn – is het nl. het tegenovergestelde van geld en dus gewoon bedrog!

De Fed zal er alles aan doen om het faillissement van de dollar te voorkomen. Goud en zilver zijn de antithese van elk papiergeld. Vernietig deze papierenvaluta en de VS, UK, EU, en Japanse economie zullen instorten. Reken erop dat de Cabal tot de dood zal doorvechten, en waarschijnlijk nog als winnaar uit de strijd zal komen?

Want de Khazarian maffia is de eigenaar van het spel, het maakt voor hen niet uit welke kant wint, – West of Oost – hoe dan ook als eigenaar van alles winnen ze altijd.

De sancties tegen Rusland leveren meer nadeel op voor de EU dan het nadelig effect voor Rusland groot is. Rusland gebruikt inmiddels, met China en de BRICS-landen, een alternatief betalingsmechanisme opgezet ter vervanging van het SWIFT-dollar betalingssysteem. Waardoor de vraag naar dollars daalt, en uiteindelijk de ruilwaarde van de dollar ook zal dalen. In eerste instantie zal Washington in staat zijn haar vazallen te dwingen om de dollar te ondersteunen, maar vroeg of laat wordt dit onmogelijk.

De krankzinnigheid van negatieve rente:

Een negatieve nominale rente is onmogelijk, een negatieve rente vóór inflatie impliceert een wereld die niet echt bestaat. Het uitlenen van geld tegen minder dan nul, suggereert te geloven dat de huidige waarde van het geld minder is dan de toekomstige waarde, met andere woorden deflatie, erbij vanuit gaand dat het risico van wanbetaling en inflatie praktisch nul is.

Dit stelt regeringen in staat om wegen te bouwen en pensioenen te betalen met geld dat hen minder kost dan ‘niets’. Hoe lang kan dit doorgaan?

Maar als de lange rente onder nul blijft is geld niet alleen gratis, het is eigenlijk een kostenpost het niet te lenen!

Om het absurde aan te tonen: Stel je koopt een huis. Als geldschieters bereid zijn om een ​​lening te verstrekken tegen een negatieve nominale rente die ondersteund wordt door niets meer dan het volledige vertrouwen en krediet van de overheid, dan zullen kredietverstrekkers zeker bereid zijn om krediet te verlenen tegen de waarde van je huis. Dat bied je een wonderlijke hypotheek – een die je rente uitbetaalt. Tegen het tarief van MINUS 0,023%, zal een € 1 miljoen huishypotheek een extra inkomen van ongeveer € 19 per maand betalen.

Dit roept ernstige metafysische vragen op. Als een hypotheek ​​negatieve rente heeft, impliceert het dat het huis, of een gelijke kapitaalswaarde, een negatieve waarde heeft. Immers, de geldschieter moet iemand betalen om in het huis te wonen. En als huizen minder waard zijn dan niets, moet men zich afvragen wat dan een auto waard is, of een diamanten ring, of een luxe cruisereis?

Betekent dit dat het geld geen waarde heeft? Of zelfs negatieve waarde? Dus het kan zelfs niet meer worden gegeven door iemand in ruil voor de betaling van een positieve rente. Die moet dan worden betaald voor de opslag van het geld t.b.v. jou!

En als het geld geen waarde heeft, wat gebeurt er als je een tuinman laat werken om het onkruid te verwijderen? Moet je hem betalen? Of moet hij jou betalen? Hoeveel uren zou hij moeten werken voordat je zijn geld accepteert?

De hele zaak is dus in strijd met het natuurlijk recht, te bizar als je erover nadenkt.

Conclusie: Dit is de gekste wereld in de geschiedenis waarin we nu leven!

De grootste oplichting in de geschiedenis van de mensheid:

De verborgen geheimen van geld:

Wie is de eigenaar van de federale reserve, en bijna alle andere centrale banken? Je staat op het punt om een van de grootste geheimen in de geschiedenis van de wereld te leren, het is een geheim dat enorme gevolgen heeft voor iedereen die op deze planeet woont.

De meeste mensen kunnen aanvoelen dat iets niet helemaal in orde is met de wereldeconomie, maar weinigen weten wat het is.

Voorbij zijn de dagen waar een familie kan overleven op slechts een salaris, elke dag lijkt het dat de dingen steeds meer uit de hand lopen maar toch begrijpen slechts weinigen, hooguit 1 op een miljoen waarom. Je staat op het punt om het systeem te ontdekken dat uiteindelijk verantwoordelijk is voor het grootste deel van de ongelijkheid in onze wereld vandaag.

De Deep State wil niet dat je hiervan weet, omdat dit systeem gedurende de laatste 105 jaar aan de top van de financiële voedselketen staat. Als je dit weet, verandert je leven omdat het de keuzes die je maakt verandert.

Als genoeg mensen dit weten, zal het de wereld veranderen, omdat dit het financiële systeem zal veranderen. Want juist dit is het grootste verborgen geheim van geld. Nooit eerder in de menselijke geschiedenis zijn zovelen door zo weinigen geplunderd, en het wordt hierdoor gerealiseerd; De grootste oplichting in de geschiedenis van de mensheid.