Nucleaire Armageddon teweeggebracht door de Anunnaki

 

Overstromingen en Oorlogen

Ongeveer 12.000-jaar geleden, toen de Anunnaki-leiders beseften dat er tijdens de terugkeer van planeet Nibiroe naar de Aarde drastische klimatologische veranderingen konden optreden, was dat het moment waarop Enlil in actie kwam. Tijdens de gehouden assemblee wist Enlil de meerderheid te overtuigen dat ze de natuur hun gang moesten laten gaan door de bevolking te laten vernietigen. Inmiddels zouden de Anunnaki in hun rondcirkelende ruimteschepen wachten tot alles voorbij was.

 

Alhoewel Enlil ‘s plan van de allesvernietigende zondvloed werd aanvaard, had broer Enki zelf ook een plan. Hij onthulde het moordzuchtige geheim van de goden aan een van zijn meest gewaardeerde menselijke medewerkers geïdentificeerd als de Soemerische Zioesoedra of Oetnapishtim.

 

Volgens de Soemerische teksten heeft Enki, de rivaal van z’n halfbroer Enlil de Oetnapishtim, in de Bijbel bekend als Noach, geleerd hoe hij een Ark moest bouwen en hoe hij deze met bitumen, dat ruimschoots voor handen was, waterdicht kon maken. Enki verschafte Noach een excuus om zijn buren uit te leggen waarom hij een boot bouwde, nl. dat de volgelingen van Enki gedwongen waren door Enlil het gebied te verlaten, en de boot nodig had om naar het gebied van Enki in Afrika te reizen.

 

De Zondvloed

Enki gaf Noach de volgende instructie: Aan boord van het schip zult gij het zaad van alles wat leeft meenemen, dat is een zeer fascinerende opdracht omdat Enki – de wetenschapper – betrokken was bij de genetische constructie van de mens. Het lijkt aannemelijk dat Noach van alle levende wezens DNA-monsters meenam, zoals dieren, insecten en planten. Een scheepslading van reageerbuisjes lijkt waarschijnlijker dan het Bijbelverhaal van de drijvende dierentuin.

 

Archeologische opgravingen in ver uiteen liggende gebieden en verspreid over vele jaren hebben uitgewezen dat de zondvloed een wereldwijde ramp is geweest, alhoewel niet elk deel van de aarde onderwater kwam te staan.

 

Volgens de Akkadische versie kwamen de elementen na zes dagen en nachten tot rust, maar er was geen land te zien. Volgens de bijbelvertelling strandde de ark op een bergtop, die geïdentificeerd is als de berg Arat.

 

Toen Enlil werd geconfronteerd met het feit dat er overlevenden waren, en mogelijk ook doordat hij berouw had gekregen over zijn daden, kon hij weinig anders doen dan accepteren dat de mensen naast de Anunnaki op aarde voortleefden.

 

Dit kan verklaren dat ongeveer tienduizend jaar geleden ineens een aanzienlijk deel van de bevolking verdween, die waren omgekomen in de zondvloed. Toen het water zakte en Nibiru het zonnestelsel verliet, gingen de Anunnaki en de weinig overgeblevenen aan de slag om de wereld weer op te bouwen. Maar het werd een minder vredige wereld dan de voorafgaande.

 

Landbouw

De mensen die niet in de goudmijnbouw werkten, moesten boer worden, kennelijk niet uit vrije wil? Auteur Kent Flannery schreef; “Aangezien aan het boeren een besluit ten grondslag lag om harder te werken en meer derde keus voedsel te eten, wordt vermoed dat de mensen het niet uit vrije wil deden. Het feit dat ze het deden heeft het vervolg over de geschiedenis van de mensheid een nieuwe wending gegeven.

 

De Soemerische tabletten leggen uit waarom mensen het land begonnen te bewerken en dieren te domesticeren, omdat de goden het hadden bevolen dit te doen. Met het boerenbedrijf ontstond de concentratie van mensen in steden, die grootser en groter waren dan die van voor de zondvloed. Elke stad werd bestuurd door een van de Anunnaki-heersers, die door de mensen werden beschouwd als hun goden.

 

Net zoals bij de ontwikkeling van de mens, leken gewassen geen antecedenten te hebben in de evolutieketen van de aarde. Volgens archeologische vondsten, doken ze ongeveer dertienduizend jaar geleden plotseling op volledig ontwikkeld en wel. “Er is geen verklaring voor dit botanisch genetisch wonder, betoogt Sitchin. Hij bemerkt dat drie cruciale fasen in de menselijke ontwikkeling valt te melden. De landbouw, ongeveer 11.000 v Chr. De prehistorische cultuur ong. 7.500 v Chr. En de beschaving ong. 3.800 v Chr. Welke zich met tussenpozen van 3.600 jaar hebben voorgedaan, dezelfde tijdspanne waarin Nibiru een complete baan om de zon beschrijft.

 

Naast de ‘progressie’ in gewassen en dieren begonnen de Anunnaki geselecteerde mensen te doteren met leiderschap. Toen het bevolkingsaantal groeide beseften de Anunnaki dat ze maatregelen moesten nemen om hun schepping onder controle te houden.

 

Verdeel en Heers

Tijdens de assemblee na de zondvloed werd besloten de aarde in vier regio’s op te delen, en over drie ervan de bevolking te verdelen. T.w. Beneden-Mesopotamië, Nijlvallei en de Indusvallei. De Anunnaki reserveerden het Sinaï-schiereiland voor hun nieuwe ruimtevaartcentrum van na de zondvloed, en verklaarden dat hun persoonlijk heiligdom.

 

Het is duidelijk dat deze verdeel en heers strategie door de verspreiding van gemeenschappen afzonderlijke leiders vereiste. En zo ontstond het concept van ‘koningschap’. Menselijke heersers die door de ‘Anunnaki-goden’ speciaal waren uitverkoren om hen te vertegenwoordigen. Het werd het gebruik van dynastiek Koningschap gebaseerd op koninklijke afstamming, zoals nog heden ten dage wordt toegepast.

 

Al deze gebeurtenissen maakte Enlil alleen maar bezorgder over de menselijke concurrentie, dat z’n besluit de mensen te verstrooien over de planeet alleen maar versterkte. Zijn reactie lijkt te zijn weergegeven in Genesis 11:5-8: “Toen kwam de Heer naar de aarde om de stad en de toren te zien die de mensen aan het bouwen waren. “Wat ze hier doen,” dacht God, “is nog maar het begin. Ze zijn nu één volk en spreken één taal. Straks kunnen ze alles doen wat ze willen. Laten we naar hen toegaan. We moeten verwarring stichten in hun taal, zodat ze elkaar niet meer kunnen verstaan.” Zo verspreidde de Heer de mensen over de hele aarde; de bouw van de stad moesten ze staken, en de mogelijkheid in eenzelfde taal met elkaar te communiceren zou verdwenen.” Kort daarna werden de drie takken van de mensheid, – alle drie afstammelingen van de drie zonen van Noach – overgebracht naar de vooraf bepaalde streken waar zich in de loop der tijd inderdaad verschillende talen ontwikkelden.

 

Ruimtevaart

Op de landingsbasis voor de ruimtevaart in de Sinaï, gesitueerd op de 30e breedtegraad ontbrak een natuurlijk oriëntatie punt in het westen. ‘Het terrein aldaar is vlak zodat geen natuurlijke oriëntatie punten aanwezig zijn, verklaart Sitchin en vervolgt, ‘we zijn ervan overtuigd dat de Anunnaki daarom twee kunstmatige toppen van twee grote piramiden van Gizeh bouwden.’ Vanaf grote hoogte is de piramide op grote afstand met het blote oog waarneembaar, als onder een hoek van 38º boven de horizon wordt aangevlogen. Het is bekend dat de piramide was beschilderd in verschillende kleuren die mogelijk waren gemetalliseerd om laser- of radarstralen beter te reflecteren.’

Omdat het controlecentrum van de Anunnaki-missie in de Soemerische stad Nippoer tijdens de zondvloed was verwoest, moest een nieuwe locatie worden gebouwd. Deze nieuwe locatie werd later de heilige stad Jeruzalem, die heden ten dage nog wordt beschouwd als een bijzonder heilige plaats.

 

Tegen de tijd dat het nieuwe ruimtevaartcentrum was voltooid, waren op aarde nieuwe generaties geboren bij de Anunnaki. Er wordt melding gemaakt van intriges, samenzweringen en oorlogen die de broers en zusters tegen elkaar uitspeelden. In deze conflicten, opstanden en oorlogen werden later ook ‘gewone’ aardse mensen betrokken, waarbij ze voor het eerst werden blootgesteld aan gewapend geweld, dat tot op de dag van vandaag nog voortduurt.

 

Om de bloedlijn zuiver te houden trouwden de Anunnaki binnen dezelfde familie, dat op haar beurt leidde tot opvolgingsproblemen, en werd opgelost door het land te verdelen. Maar het misnoegen bleef niet uit en dat leidde tot de legendarische oorlogen van het oude Egypte. De rivaliteit binnen de families was reeds vanaf de vroegste tijd doorgegeven. Zo werd o.l.v. een zoon van Enlil het Sinaï ruimtecentrum heroverd. De heerschappij hierover werd toebedeeld aan de nieuwe koningen van Babylon, Assyria en Kanaän, die zelf in schier eindeloze oorlogen waren verwikkeld. Veel van deze oorlogen zijn beschreven in het Oude Testament. De gewapende conflicten, die waren begonnen met rivaliteit en intriges tussen de opperheren van de Anunnaki, werd nu voortgezet door hun menselijke volgelingen.

 

Uit vrees voor de ambities van Mardoek – de zoon van Enki – wisten de Anunnaki van Anoe toestemming te verkrijgen om zeven machtige wapens in te zetten, die naar velen geloven tactische nucleaire wapens waren. Het was toen 2000 v.Chr. toen de Bijbelse aartsvader Abraham zijn intrede deed. Volgens Sitchin was Abraham niet zomaar een rondwandelende jood, zoals vaak wordt geloofd. Volgens zijn zeggen kwam Abraham uit Oer en was een vooraanstaand Soemeriër. ‘Toen ze in Egypte aankwamen, werden Abraham en Sara naar het hof van de farao gebracht: in Kanaän sloot Abraham verdragen met de plaatselijke heersers, merkt Sitchin op. ‘Dit is niet het beeld van een nomade die andermans nederzettingen plundert; het is het beeld van iemand van aanzien, die bedreven was in het voeren van onderhandelingen en over diplomatie beschikte. In deze gewapende strijd heeft de wereld mogelijk de eerste nucleaire explosie beleefd.

 

Nucleaire armageddon teweeggebracht door de Anunnaki

Bewijzen voor dit nucleaire gebeuren met verwoestingen als gevolg, kunnen worden gevonden in verklaringen van archeologen die stellen dat vestigingen in deze omgeving omstreeks 2040 v.Chr. ineens eeuwenlang verlaten waren en dat het bronwater in de buurt van de Dode Zee nog steeds schadelijke hoeveelheden radioactiviteit blijkt te bevatten.

 

Deze nucleaire explosies hebben een onverwacht tragische nasleep gehad. Er ontstond nl. een radioactieve cycloon die zich via Mesopotamië in noordoostelijke richting bewoog, waarbij alle leven werd weggevaagd, en een einde kwam aan de Soemerische beschaving. Dit is een schrikwekkender verhaal dan dat wat de alom bekende geschiedschrijving vertelt, nl. dat Soemerië door het Babylonische en Assyrische rijk was opgeslokt.

 

Deze ene grote radioactieve storm met neerslag vernietigde de eerste grote beschaving ter wereld waarbij de lichamen van de bevolking ‘in hopen opgestapeld’ achterbleven. In deze periode hielden de gedetailleerde verhalen over Soemerië en haar goden op. Het zou eeuwen duren voor opnieuw een beschaving en een schrijfkunst opbloeide.

 

Bij dit nucleaire armageddon door de Anunnaki werd hun millennia oude kolonie Eden weggevaagd. Een verhaal luidt dat de Anunnaki waren geschokt door wat ze hadden aangericht en zich terugtrokken in een enclave in de Sinaï, waarna de meesten van hen besloten naar huis terug te keren, waarschijnlijk met achterlating van slechts een paar plaatsvervangende troepenmachten.

 

Voor de aardemensen speelde dit alles af in oude tijden, meer dan 4.000 jaar geleden. Voor de Anunnaki zou dit net iets meer zijn dan een jaar in hun tijd zijn. Enkele onderzoekers denken dat een reddingsmissie van de Anunnaki mogelijk nog steeds op weg is naar de aarde. De tijd zal dit ons binnenkort leren.

 

Nadat ongeveer 35 generaties Israëlieten mondelinge verslagen hadden doorgegeven, werden de hierboven gemelde gebeurtenissen opgetekend in het Hebreeuws. Wat daarna gebeurde is met recht geschiedenis geworden.

 

Voor de duidelijkheid; het voorgaande is slechts een summiere samenvatting van onze voorgeschiedenis dat slechts de oppervlakte raakt van de schat aan gegevens die inmiddels beschikbaar zijn. Voor meer en diepgaander informatie wordt verwezen naar het boek van Zecharia Sitchin, de Twaalfde Planeet.

 

In een volgend essay zal de vraag worden bekeken of de Anunnaki nog steeds op aarde aanwezig zijn. Blijf dit fascinerende verhaal volgen en vertel anderen dat ze kunnen meedoen door dit te lezen, om massaal menselijk bewustzijn te verkrijgen over onze verborgen geschiedenis en zodoende de noodzakelijk massale ontwaking te activeren die we heel hard nodig hebben om het eeuwenoude monster van misleiding en bedrog te verslaan.