Het verkeerde medicijn

De artsen werden geroepen, de patiënt was erg ziek, maar niet levensbedreigend. Ze stelden unaniem vast dat te veel schulden de oorzaak van de ziekte was en schreven herstructurering voor in plaats van stimulering van de bloedcirculatie economie.

Toen kwam Vader Perón, die de doctors niet geloofde. Dus schakelde hij zijn eigen team van specialisten in, en hun diagnose was dat alleen een krachtig bloedinfuus van fiatgeld de beste remedie is voor een snel herstel en opleving van deze patiënt.

Tegen de mening van een minderheid van goed opgeleide, logisch denkende artsen in, zorgden deze specialisten ervoor dat het verkeerde medicijn werd voorgeschreven en toegediend aan de patiënt, genaamd Peso.

Het infuus van belastinggeld goot triljoenen peso’s in het systeem van de reeds bloedende patiënt, waardoor zijn redding werd gegarandeerd en de ineenstorting van zijn betalingssysteem werd voorkomen, dat anders een depressie zou hebben veroorzaakt, zoals ernstig werd overwogen.

Argentinië was ooit een van de rijkste landen ter wereld.

Terug in de tijd, toen de jaren 1800 ten einde liepen en de wereld vol innovatie en optimisme de 20e eeuw inging, was er, afgezien van de Verenigde Staten, misschien wel nergens ter wereld meer bewondering en afgunst dan in Argentinië.

Net als Amerika aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw, stroomde Argentinië vol met immigranten van over de hele wereld op zoek naar een beter leven in dit land van mogelijkheden.

Argentinië was al een rijk land. En het werd zo snel rijker dat de economische groei zelfs die van de Verenigde Staten overtrof.

Rond 1900 was de economie van Argentinië groter dan die van de rest van Latijns-Amerika samen en ongeveer net zo groot als die van heel West-Europa. Er leek geen andere weg omhoog te zijn.

Het land was ook rijk aan natuurlijke hulpbronnen, van zoet water tot de vruchtbaarste grond ter wereld en enorme olie- en gasreserves. Argentinië zou niet te stoppen moeten zijn. En dat is het nog steeds;

Argentinië heeft een van de grootste schaliereserves ter wereld en heeft zijn productie in de afgelopen vijf jaar verviervoudigd.

Je moet wel heel erg hard werken om dat soort rijkdom te verpesten. En dat hebben ze gedaan!

Stomme centralisatie

Gedurende een groot deel van de 20e eeuw gleed Argentinië af in een ernstig economische neergang en daar bleef het decennialang, grotendeels als gevolg van corrupt, buitensporig, schandalig onverantwoorde overheidsuitgaven en idiote centrale planning.

Hyperinflatie zette zich in, het banksysteem stortte in, en de economie belandde in een langdurige depressie.

Het eerste begrotingsoverschot sinds de gouden jaren van begin 1900

Toen de nieuwe president, Javier Milei, vorig jaar met de motorkettingzaag aan de macht kwam, beloofde hij alles te veranderen. En tot nu toe zijn de resultaten moeilijk te weerleggen.

Dit jaar kondigde Milei aan dat Argentinië zojuist een begrotingsoverschot had gehad – het EERSTE overschot sinds de gouden jaren van begin 1900.

Dat is geen toeval. Milei heeft hele regeringsdepartementen afgeschaft, ministers ontslagen en de omvang en reikwijdte van de overheid drastisch teruggebracht.

Tijdens zijn aankondiging hield Milei zich niet in. Hij noemde zijn voorgangers “fiscaal gedegenereerden” omdat ze de staatsschuld hadden opgeblazen en enorme tekorten hadden gecreëerd. Deze tekorten werden natuurlijk grotendeels gefinancierd door de Argentijnse centrale bank, die al het geld drukte en daardoor inflatie creëerde.

Milei zei dat zijn voorganger vorig jaar nog genoeg geld had gedrukt om ongeveer 13% van het Argentijnse BBP bij te drukken. Nou, als 13% van het BBP bijdrukken al fiscale ontaarding is, dan is de Federal Reserve in de Verenigde Staten schuldig aan hetzelfde, maar dan TWEE keer.

• De eerste keer was in 2009, tijdens de wereldwijde financiële crisis. Onder de toenmalige voorzitter Ben Bernanke creëerde de Federal Reserve triljoenen dollars aan nieuw geld, ongeveer 15% van het BBP, om de grote banken op Wall Street te redden.

• De tweede keer was tijdens de pandemie in 2020 en 2021, toen de Fed ongeveer 14% van het BBP bijdrukte.

Dit roekeloze geld printen heeft niet alleen historische inflatie veroorzaakt in de VS, maar heeft ook enorme problemen veroorzaakt voor de Federal Reserve zelf. De Fed is nu onherstelbaar en hopeloos insolvent.

En dit is geen boze samenzweringstheorie; het is een feit dat rechtstreeks uit de eigen jaarrekening komt.

Dit is hoe het gebeurde

Vanaf 2008, en vooral tijdens de pandemie van 2020-2021, creëerde de Fed triljoenen dollars en gebruikte dat geld om staatsobligaties te kopen. Tegelijkertijd verlaagde ze de rente tot nul. Het nettoresultaat was dat de Fed nu voor triljoenen dollars aan obligaties aanhoudt tegen de laagste rente in de geschiedenis.

Maar toen, in 2022, sloegen ze plotseling een andere weg in en verhoogden ze de rente snel van 0% naar meer dan 5%.

Als er één ding is dat je moet begrijpen over obligaties, is het dat hogere rentes de obligatiekoersen doen dalen. Dus toen de Fed de rente verhoogde, zorgde dat er ook voor dat de waarde van de obligatieportefeuille kelderde. En “kelderen” is een nogal nette manier om te zeggen.

Op dit moment heeft de Fed een netto ongedekt verlies van 818,4 miljard dollar op alle obligaties die ze tijdens de pandemie heeft gekocht, dus veel meer dan de slechts 44 miljard dollar aan eigen vermogen.

Volgens haar eigen jaarrekening is de Federal Reserve letterlijk insolvent. Met bijna $ 1 biljoen is de Fed zelfs de meest insolvente bank in de geschiedenis van de wereld.

Over fiscale degeneratie gesproken

Nu heeft de Fed maar een paar opties:

• Eén, het probleem negeren. Blijven doen alsof de insolventie van ‘s werelds grootste en meest systeemrelevante centrale bank niets voorstelt.
• Twee, om een reddingsoperatie vragen: Met de pet in de hand naar Financiën gaan.

Het probleem is dat het ministerie van Financiën geen geld heeft; de Amerikaanse overheid geeft al $ 2 biljoen per jaar te veel uit en moet het meeste geld lenen van de Fed.

Voor een reddingsoperatie zou de Fed dus geld moeten drukken, het uitlenen aan de schatkist en de schatkist zou het weer uitlenen aan de Fed.

Over bizar gesproken.

• De derde manier is om de rente te verlagen.

Lagere rentes betekenen dat de waarde van de obligatieportefeuille van de Fed zal stijgen, waardoor de insolventie van de Fed, die miljarden dollars bedraagt, afneemt. Maar verlaging van de rente zal alleen meer inflatie opleveren.

Inflatie is al op de terugkeer. Vorige week nog toonde het laatste rapport een stijging van het inflatiecijfer, met tekenen dat het blijft stijgen. Toch heeft de Fed beloofd om de rente volgende week weer te verlagen.

Het is duidelijk dat de Fed afstand doet van haar verantwoordelijkheid om de inflatie te beteugelen om een gezonde munt te handhaven. In plaats daarvan blaast ze zichzelf een weg uit haar insolventie. Het resultaat?

• Iedereen die Amerikaanse dollars gebruikt, zal uiteindelijk de Federal Reserve moeten redden door hogere inflatie.

En dat is de reden waarom reële activa zoals goud en zilver een uitstekende inflatie hedge zijn, dat logisch is, vooral nu zoveel top kwaliteit producenten van reële activa verkopen tegen belachelijk lage waarderingen.

En, dit alles in tegenstelling tot Argentinië, waar Javier Gerardo Milei een grote overwinning heeft geboekt voor zijn land, dat al uit de recessie is dat werd verkregen door zijn bezuinigingen op de overheidsuitgaven en nu groeit met een dramatische 3,9%.

De aandelenmarkt van het land is dit jaar met 174% gestegen. De maandelijkse inflatie is gedaald van 25% naar minder dan 3%.

Het was eerst El Salvador, nu Argentinië: waar moedige rechtse leiders doen waarvan progressieve elites zeggen dat het ‘niet kan’ waar elk hun land economisch financieel onmiddellijk drastisch verbeteren.

Denk erover na en kom tot je eigen conclusies!

Javier Gerardo Milei (geboren op 22 oktober 1970) is een Argentijns econoom en politicus. President van Argentinië sinds 2023.

https://en.wikipedia.org/wiki/Javier_Milei