De consequenties:

Nadat het fiscale beleid ernstig belemmerd werd als gevolg van het nul-rente-beleid, is kwantitatieve versoepeling (QE) nog het enige overgebleven instrument dat beschikbaar is, en feitelijk alleen wordt toegepast om de eigen munt te devalueren om zo de schulden goedkoper te maken vóór de aflossing door middel van verlaging van de ‘oorspronkelijke waarde’.

De logica achter een negatieve rente is absurd. De ECB denkt dat de banken in plaats van geld te verliezen als ze dat bij de ECB op deposito zetten, de banken het liever zullen uitlenen, zelfs tegen een marginaal rendement, maar er zijn duidelijk gebreken in deze gedachtegang. De grootste is dat de centrale bank de banken dwingt geld uit te lenen dat ze sowieso niet zouden willen uitlenen. De gemakkelijkste manier om het huidige monetaire beleid te begrijpen, is het te zien als een gecoördineerd centraal geplande poging om de gevolgen uit te stellen van het onvermijdelijke, die voortvloeien uit de gecreëerde economische dwaasheid.

Een ander (on)bedoeld gevolg is de impact op spaarders. Het Zero-rentebeleid veroorzaakt een € 400 miljard per jaar bezitstransfer van spaarders naar de grote banken. Want in een normaal renteklimaat van ten minste 2% zou dat € 400 miljard aan spaarders hebben geleverd op hun bankrekening. In plaats daarvan krijgen spaarders niets, omdat het voordeel naar de banken gaat die het gratis geld kunnen uitlenen op vergrote basis – vanwege de fractionele reserve constructie – en daarmee grote winsten maken. Een deel van dit idee van centrale bankiers is om spaarders te straffen en hen te ontmoedigen om hun geld op de bank te zetten, om hen aan te moedigen te investeren in risicovolle activa, zoals aandelen en onroerend goed, om daardoor de waarden van onderpand in die markten te vergroten bij faillissement, dat dan te goede komt aan de banken die de leningen verstrekten.

Echter, veel spaarders zijn inherent conservatief en voor goede redenen. Ouderen en gepensioneerden willen niet beleggen in aandelen, omdat ze gemakkelijk zo’n 30% kunnen verliezen op hun pensioenbesparingen, wanneer de volgende zeepbel barst. En jongere mensen die sparen voor de aanbetaling van een huis kopen geen aandelen om dezelfde reden. Beide typen spaarders hopen een redelijk rendement op hun bankrekeningen te krijgen, maar het rentebeleid van centrale banken zorgt ervoor dat ze niets ontvangen. Als gevolg hiervan sparen veel burgers nog meer van hun uitkeringen en salarissen om goed te maken voor het ontbreken van marktrente inkomsten. Dus de manipulaties van de centrale bankiers die bedoeld waren om het sparen te ontmoedigen, levert daadwerkelijk het tegenovergestelde effect, t.w. juist een vergroting van het sparen uit voorzorg om de verloren rente te compenseren. Dit heet gedragsmatige reactie blijkbaar niet beschreven in de economische leerboeken, of opgenomen wordt in modellen die centrale bankiers gebruiken.

Nu deze situatie is ontstaan, trekken spaarders hun geld terug uit het banksysteem – wat precies het tegenovergestelde is van het beoogde effect. Het banksysteem kan bevriezen als deflatie uit de hand loopt en de mensen hun geld onder hun matras verstoppen. Wat een vernietigende averechts effect veroorzaakt.

Kredietverlening aan kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) wordt ook getroffen door dit beleid. Maar dat kan de Centrale Bankiers niets schelen want het bevordert de belangen van de grote bedrijven en banken. Als regel worden MKB-leningen gefinancierd door middel van interbancaire leningen, maar dergelijke leningen zijn nu onaantrekkelijk geworden vanwege het nul-rente tarief, met andere woorden; banken kunnen geen geld verdienen op die leningen, als resultaat van het ingrijpen in deze markt door de Centrale Banken. Dus, de liquiditeit voor interbancaire leningen is laag, omdat de banken niet langer vertrouwen dat zij financieringsmiddelen kunnen verkrijgen als dat nodig is, zij daarom niet hieraan deelnemen.

Deze kredietcrisis voor het MKB is een reden dat de hoge werkloosheid blijft aanhouden. Grote bedrijven hebben de banken niet nodig om de groei te financieren; zij beschikken over voldoende interne kasmiddelen voor de financiering van nieuwe activiteiten, en anders gaan ze naar de obligatiemarkt. Maar grote bedrijven creëren geen nieuwe banen; het scheppen van werkgelegenheid wordt hoofdzakelijk bepaald door kleine bedrijven. Dus toen de centrale banken de markt voor interbancaire leningen verstoorden door de rente laag te houden, ontnemen ze kleine bedrijven de leningen nodig voor hun werkkapitaal en maken ze het hen onmogelijk nieuwe werkgelegenheid te financieren en te scheppen.

Overheden blijven denken dat het antwoord voor economische groei en uiteindelijk de schepping van werkgelegenheid meer innovatie is, en zodoende worden hierin miljarden geïnvesteerd. Maar een innovatie is waardeloos, tenzij een ondernemer een business model hiervoor creëert dat het innovatieve idee verandert in iets wat klanten willen kopen. Omdat de conclusie ‘oorzaak en gevolg’ van de economische groei onjuist is, is de diagnose voor het scheppen van werkgelegenheid verkeerd afgesteld.

Voor het eerst in 35 jaar, overtreffen in het Amerikaanse bedrijfsleven de bedrijfssterfte de bedrijfs-up-starts. Dat maakt één ding duidelijk: Deze economie is nooit echt te genezen, tenzij de geboorte en dood trends voor MKB-bedrijven omgedraaid zijn. Het is fataal om volkomen verkeerd te handelen op het grootste probleem van de afgelopen 50 jaar – de kwestie is waar komen de banen vandaan – als ‘Kleine en Middelgrote’ bedrijven sneller sterven dan ze worden geboren, dat is het vrije ondernemerschap. En wanneer het vrije ondernemerschap sterft, sterft de economie met het.

Andere onbedoelde gevolgen van het ZIRP beleid door Centrale Banken zijn meer ondoorzichtig en sinister, en een gevaarlijke consequentie in het onverantwoorde gedrag van banken op zoek naar rendement. Met de rente bijna nul, hebben financiële instellingen een moeilijke tijd om voldoende rendement te maken op het eigen vermogen, zodat ze hun toevlucht tot leverage van schuldgebruik of derivaten overgaan, om hun rendement te verhogen. Leverage van schuld vergroot een bankbalans en verhoogt tegelijkertijd de kapitaalvereisten. Bijgevolg kiezen financiële instellingen bij voorkeur voor afgeleide strategieën door middel van ‘swaps’ en ‘opties’ om het beoogde rendement te behalen. En omdat derivaten off-Balance-sheet worden geboekt, hebben ze geen extra kapitaal nodig voor de financieringskosten.

Activa Swaps

Tegenpartijen in derivaten transacties verlangen onderpand van hoge kwaliteit zoals schatkistpapier om de contractuele verplichtingen te garanderen. Vaak is de kwaliteit slecht van de beschikbaar activa als onderpand voor deze contractuele verplichtingen door banken. In deze omstandigheden zal de bank omwille de off-balans-sheet transacties te realiseren, gebruik maken van ‘activa swaps’ met een institutionele belegger, waarbij de bank de belegger effecten geeft met lage rating die hogere rente-inkomsten genereren, in ruil voor de hogere rating van schatkistpapier. De bank belooft de transactie terug te draaien op een later tijdstip, zodat de institutionele belegger zijn schatkistpapier weer terug kan krijgen. Zodra de bank het schatkistpapier heeft, kan ze deze als ‘goed onderpand’ beloven aan de derivatentegenpartij, en daarmee een hoog rendement off-Balance-sheet verdienen, waarvoor weinig kapitaal nodig is. Als gevolg van de activa swap, is een twee partijentransactie veranderd in een driepartijen overeenkomst, met meer beloften, en een complexer web van wederzijdse verplichtingen, met betrekking tot bancaire en niet-bancaire investeerders.

Deze manoeuvres werken zolang de markten rustig blijven en er geen paniek is om het onderpand terug te eisen. Maar in een liquiditeitscrisis als ervaren in 2008, zullen deze complexe constructies die van alle kanten in elkaar grijpen met wederzijdse verplichtingen snel bevriezen als de vraag naar ‘goed onderpand’ in één klap stijgt en groter is dan het aanbod en de partijen zich haasten om alle zekerheden tegen dumpprijzen van de hand te doen om geld op te halen. Als gevolg van de wedloop om ‘goed onderpand’ te bemachtigen, begint al snel een ander liquiditeit gedreven paniek, die hevige paniek in de markt produceert.

Systematisch Risico:

Activa swaps zijn slechts één van de vele manieren voor financiële instellingen om risico te verhogen in de zoektocht naar hogere opbrengsten in lage-rente-omgevingen. Uit een studie van het IMF bleek dat hoe langer de lage-rente wordt aangehouden, des te groter de hoeveelheid risico wordt, dat door banken wordt genomen. De studie concludeert dat langere perioden van uitzonderlijk lage rentetarieven van het soort centrale banken hebben ontwikkeld sinds 2008 een recept zijn voor een verhoogd systematisch risico. Door het manipuleren van de rente tot nul hebben de CB de zoektocht naar rendement en alle off-Balance-sheet trucs en activa swaps die daar bij behoren aangemoedigd. In de loop van het blussen van het vuur van de laatste paniek, heeft de Fed nieuw brandhout geleverd voor een nog groter vuur!

Om de ware financiële toestand bij banken te verbergen, maken ze gebruik van nog andere off-Balance-sheet boekhoudkundige trucs. Bloomberg meldde vorig jaar een nauwelijks bekende techniek die door veel banken toegepast wordt nl. het omboeken van onverkoopbare activa van “beschikbaar voor verkoop (AFS)” naar “aanhouden tot einde looptijd (HTM)”. – Banken kopen gewoonlijk obligaties en andere effecten met het doel een rendement te genereren op dat geld. Beschikbaar voor verkoop, houdt in dat de bank deze activa direct kan verkopen om hun spaarders terug te betalen. Maar hier ligt het probleem – veel van deze investeringen zijn ofwel verloren geld, of zullen binnenkort een verlies zijn, en kunnen dus niet worden verkocht, en moeten derhalve als verlies geboekt worden. Maar banken willen die verliezen niet onthullen. In plaats daarvan, worden de verliezen gewoon van een nieuw etiket voorzien dat HTM activa heet. Maar banken kunnen deze niet voor altijd vasthouden. Het kan zijn dat ze eerder te gelde gemaakt moeten worden om hun klanten terug te betalen, wat dit ordinaire gegoochel een kwalijke fraude maakt. Hetzelfde gebeurt met de waardering van onroerend goed portefeuilles die tegen aankoopwaarde i.p.v. marktwaarde worden geboekt, welke laatste in het algemeen 50% lager is.

Als schokkend voorbeeld: “JP Morgan vergrote haar aandeel in HTM hypotheekobligaties van minder dan $ 10 miljoen tot bijna $ 17 miljard (1700x hoger) in slechts één jaar.” Dit is een gruwelijke boekhoudkundige mutatie. Bijna elke andere grote bank doet dit ook, en ze doen het met opzet. Dat is geen toeval. Er is maar één reden om dat te doen – om hun verliezen te verbergen. Met andere woorden: het wordt steeds moeilijker om op de financiële gezondheid van westerse banken te vertrouwen. Zij gebruiken in hun boekhouding elke smerige truc die ze kunnen bedenken om hun kapitaalratio’s hoger te waarderen en hun risico niveaus en verliezen onder te waarderen. – Terwijl… marginale insolvabele centrale banken en failliete overheden dit ondersteunen.

Vraag jezelf, is het echt nog de moeite waard je spaargeld in dit systeem te bewaren?

Bedenk; dat elke valuta feitelijk geen geld is, maar commerciële schuldverklaringen zijn, omdat schuld geen geld kan zijn – is het nl. het tegenovergestelde van geld en dus gewoon bedrog!

De Fed zal er alles aan doen om het faillissement van de dollar te voorkomen. Goud en zilver zijn de antithese van elk papiergeld. Vernietig deze papierenvaluta, en de VS; UK, EU, en Japanse economie zullen instorten. Reken erop dat de Cabal tot de dood zal doorvechten, en waarschijnlijk nog als winnaar uit de strijd zal komen? Want de misdaad cabal is de eigenaar van het spel, het maakt voor hen niet uit welke kant wint, – West of Oost – hoe dan ook ze winnen altijd.

De sancties tegen Rusland leveren meer nadeel op voor de EU en hebben minder nadelig effect op Rusland. Rusland gebruikt inmiddels, met China en de BRICS-landen een alternatief betalingsmechanisme opgezet ter vervanging van het SWIFT dollar betalingssysteem. Waardoor de vraag naar dollars daalt, en uiteindelijk de ruilwaarde van de dollar ook zal dalen. In eerste instantie zal Washington in staat zijn haar vazallen te dwingen om de dollar te ondersteunen, maar vroeg of laat wordt dit onmogelijk.

Iedereen wil hoger rendement behalen:

Laten we nog eens naar de magie van ZIRP en NIRP terugkeren – door het voorbeeld van internet bedrijven te volgen. – Bedenk een revolutionaire vorm van sociale media uitwisseling, waarvan niemand ooit gehoord heeft. Verzamel $ 1 miljard via de verkoop van obligaties aan het publiek. Je hebt geen krediet en geen geloofwaardigheid? Geen probleem. De bedrijven die dat tegenwoordig met succes doen, zijn volgens Bloemberg die met het slechtste kredietrapport. Deze “balans goochelaars” profiteren het meest van de ingestorte rentemarkt als gevolg van het ZIRP, en NIRP beleid.

“Iedereen wil een hoog rendement behalen. En niemand gelooft dat de Fed debiteuren zal laten mislukken.” En vervolgens…”Een nieuw bedrijf zonder track record, zonder echt product, zonder winst, zonder verkoop en zonder businessplan met de slechtste kredietrating die maar mogelijk is… heeft een ​​makkie om veel krediet te krijgen.”

Met andere woorden, leen tegen twee keer de normale renteprijs als bv. voor IBM geldt – laten we zeggen 4%. Met een echte inflatie van > 3,91% krijg je dat geld vrijwel voor niets. Maar je moet nog steeds schuldbetalingen maken.

“Dus leen $ 1 miljard. Je moet dan zo’n $ 40 miljoen jaarlijks aan rente betalen. Je neemt die $ 1 miljard en gebruik ze om je eigen producten te kopen – of wat het ook moge zijn. – Jouw onderneming toont dan een omzet van $ 1 miljard. Waarvan je ongeveer 40% als bruto inkomen boekt… zo verkrijg je een schuldratio van 10 keer. Dat maakt dat je een van de beste kredietrisico’s die op de markt zijn. Als je dan je aandelen verkoopt voor 20 keer de winst – wat bescheiden is voor een Tech bedrijf – zal de kapitaalswaarde van je onderneming stijgen tot 20 x $ 400.000.000 = $ 8 miljard!”

Begonnen zonder iets. “Door de magie van ZIRP en NIRP – gecombineerd met enkele boekhoudkundige chicanes – heb je nu een bedrijf ter waarde $ 8 miljard. Klinkt dat idioot? Ja dat klopt. Maar dat is nu bijna precies wat de Fed probeert te stimuleren.”

Dus, bedrijven lenen: “Gebruiken dat geld om hun aandelen terug te kopen. De aandelen gaan omhoog. Dit “rijkdom effect” wordt verondersteld door te sijpelen naar het publiek, die daardoor gemotiveerd worden om de aandelen en producten van die bedrijven te kopen. De verkoop stijgt waardoor hogere omzetten worden behaald. De aandelen gaan omhoog. Iedereen voelt zich rijker.”

Het risico voor de korte termijn belegger kan zijn dat hij deze dwaze waanzin niet door heeft. Aandelen prijzen stijgen; hij wil zijn deel ervan hebben. Het risico voor de lange termijn belegger verschijnt echter als de economie tot bezinning komt.

Als er onrust uitbreekt, zijn er genoeg problemen om je zorgen over te maken; in ieder geval wil je dan geen zorgen hebben over je spaargeld. Alleen goud en zilver zullen hun waarde behouden wanneer de situatie slechter wordt daarom is het aanbevelingswaardig dat iedere spaarder ten minste 5% van de liquide middelen in fysiek goud of zilver omzet, opgeslagen buiten de bank en bij voorkeur buiten het land waarin je woont.

Uiteindelijk is er geen excuus, modus, of vorm over, voor de mainstream media, om niet te beweren dat het beleid van Washington en Wall Street mislukt is als resultaat van het slecht gevoerde beleid door de centrale banken. Het wordt al bevestigd door de Financial Time.

Bevestiging:

Tot slot: Financial Time – eigendom van de cabal – publiceert deze krantenkop: “Negatieve rente tarieven ontwrichten het financiële systeem. – Ernstig nadelige gevolgen voor pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen.”

Hetgeen de stelling van deze essay bevestigt.

War On Succes: Hier waarom Amerika is gedoemd – Mike Maloney

Dit is de oorlog die regeringen voeren tegen het ‘succes’ van MKB. Ze maken de economie slechter door MKB bedrijven de nek om te draaien.

Keiser Report: Derp-like policy of ZIRP and NIRP