Kapitalisme vermenigvuldigt rijkdom:

De geschiedenis van papiergeld eindigt altijd met instorting:

De wereld kan op deze manier niet blijven functioneren. Terwijl de centrale banken toch doorgaan met het overdreven gelddrukken. Dat is precies wat door de geschiedenis heen steeds gebeurde. De geschiedenis van het papiergeld vertelt, dat in alle gevallen waar mensen belast waren met de controle over de geldhoeveelheid de verleidingen niet konden weerstaan om te stoppen met gelddrukken, waardoor ze de eigen munt opbliezen. Door niet te stoppen, verliezen ze de controle over inflatie, verliezen ze het vertrouwen van de bevolking, met als gevolg dat de mensen de munt verlaten.

“Het overtuigende teken van nu is de ineenstorting van de 10-jarig US Treasury bond-koers, welke de benchmark rente voor de hele wereld is. Het is het tarief waarop alle vastrentende beleggingen geprijsd worden – en als dat zo verder gaat: zullen de tarieven stijgen van het all-time dieptepunt, terwijl mensen het monetaire systeem de rug toekeren.

Als voorbeeld, Frankrijk is nog steeds een duur land. Maar het handelt alsof het een vrijemarkt heeft, terwijl het eigenlijk een socialistisch paradijs is. En dit eindigde in het verleden steeds op dezelfde manier: met een faillissement. Het is in de laatste paar maanden voor velen duidelijk geworden, dat zelfs de Amerikaanse economie niet aan het herstellen is, en als een realistische deflator wordt toegepast, is het duidelijk dat in reële termen feitelijk een teruggang gaande is.

Tegelijkertijd is het grootste economisch gebied, de EU, zinkende in een diepe depressie, heeft Japan z’n toevlucht genomen tot het drukken van Yen, noodzakelijk omdat zonder dit de overheid haar rekeningen niet kan betalen. Het Verenigd Koninkrijk is in eenzelfde precaire positie als de VS.

“Te veel schuld, te veel overheid en te veel regelgeving, zijn de belangrijkste economische belemmeringen. Het vermogen om zich te herstellen en het genereren van belastinginkomsten om de overheidsfinanciën van de regeringen te redden met gespaarde reserves, en daarmede de banken van hun fataal slechte schulden af te helpen, is totaal onmogelijk geworden. Het is dit dagende besef dat de ergste nachtmerrie is geworden van elke centrale bankier.”

De slachtoffers van dit financieel beleid:

Bijvoorbeeld, de spaarders in de middenklasse worden gestraft, opdat upper class bankiers en speculanten – ongeacht hun roekeloosheid en hebzucht, worden gered – zij kunnen blijven doordraaien. Kleine bedrijven, sterven door het tekort aan kredieten die ze hard nodig hebben, waardoor grote bedrijven kunnen doorgaan met het maken van bijdragen aan de verkiezingscampagnes en werkgelegenheid kunnen bieden aan incompetente politieke afzwaaiers, terwijl de lonen van eerlijk hardwerkende werknemers omlaaggaan.

De middenklasse wordt uitgeknepen. De armen krijgen geld van de overheid en de rijken hebben hun regelingen. Als politici uit eten gaan doen ze dat niet met arme mensen. Ze gaan met de rijken. Zij zorgen voor de rijken en de rijken zorgen voor hen. En wij de mensen in het midden – wij betalen ervoor.

Hoe lang kan dit nog doorgaan?

Het volk moet toch eens hiervan genoeg krijgen!

En dan nog dit, de VS- en ook de EU-economieën voegen kunstmatig 3% toe aan het bbp, door de economische geschiedenis aan te passen. Met de Amerikaanse schuld-bbp-ratio rond de100% zegt forexlive.com, het is van cruciaal belang om de bbp-kant van de vergelijking te wijzigen, wat makkelijker is dan de staatsschuld aan te pakken!

De nieuwe methode zal het equivalent van de Belgische economie toevoegen aan het bbp van de U.S. rapporteert de FT.

Het alternatief voor papiergeld is Goud en Zilver:

Wanneer we de ineenstorting van het internationale monetaire stelsel bereiken “is dat niet het einde van de wereld”. Het is drie keer eerder gebeurd in de afgelopen 100 jaar, de meest recente was toen Nixon het goud ‘raam’ sloot in 1971.

De ineenstorting betekent gewoon dat de grootmachten het systeem gaan hervormen. Een waarschijnlijke hervorming ditmaal, zal een terugkeer naar een bepaalde vorm van goudstandaard zijn — “niet omdat centrale bankiers dat willen, maar omdat ze geen andere keuze hebben.”

Het zal de enige manier zijn om het vertrouwen in het geldsysteem te herstellen, in dat geval kan de goudprijs in de range van $10.000 goud/ounce worden, op basis van dit ineenstorting-en-hervormingen-scenario.

Een instorting van het vertrouwen in de dollar kan sneller gebeuren dan men denkt.

Schulden en beloften van de overheid betekenen tegenwoordig letterlijk niets. In de huidige economie van lenen en besteden, houdt geen enkele munt zijn werkelijke waarde, en dan worden goud en zilver steeds meer en meer aantrekkelijker als alternatief voor overheidspapier.

Maar door alle kommer en kwel in de recente goudinvestering markt zijn er nu aanwijzingen, dat fysiek goud steeds schaarser wordt. In feite, kan goud een explosieve reactie tegemoetzien.

En dan; de Bank of England speelde een vitale rol in een van de donkerste periodes in de geschiedenis van centrale banken, het hielp bij de verkoop van het goud dat door de nazi’s was geroofd, na hun invasie van Tsjecho-Slowakije in 1938, rapporteert de FT. Waar kunnen we nog betrouwbare autoriteiten verwachten om de samenleving te leiden? Nergens, doe het zelf – DYS.

Het kapitalisme vermenigvuldigt rijkdom:

De antikapitalisme campagne van de elite op het World Economisch Forum in Davos Zwitserland, is op z’n zachts uitgedrukt gênant. Is het kapitalisme ten dode opgeschreven zoals ook de media ons doen geloven? Onzin, in een vrijemarkteconomie hebben bedrijven het recht om failliet te gaan. Dan kunnen hun vaste activa worden overgenomen door andere bedrijven en beter worden benut. Dat is de manier waarop kapitalisme behoort te functioneren in een kapitalistische economie. Maar nu, lijkt iedereen het vertrouwen te hebben verloren in de zelf genezende werking van de markt. Omdat overheden met het geld van de belastingbetaler deze genezing te niet doen.

Tegenwoordig worden we geconfronteerd met situaties waarover we nooit hebben nagedacht dat die überhaupt mogelijk zouden zijn: zoals crash, depressie, socialisme, fascisme, nationalisatie. Voordien hadden we hooguit alleen in de geschiedenisboeken gelezen over dit soort situaties. Situaties die zo belachelijk, absurd en buitengewoon waren, waarvan niemand ooit gedacht had dat deze nog eens zouden plaatsvinden.

De mensen weten waarschijnlijk niet eens wat kapitalisme inhoudt, maar ze weten wel dat ze het niet leuk vinden. Een peiling van GlobeScan ontdekte dat de steun voor het kapitalisme in de afgelopen tien jaar gedaald is met 20%.

Maar bedenk: Dat Kapitalisme produceert. Terwijl het Socialisme verdeelt. De twee systemen gaan niet gemakkelijk met elkaar samen. In feite zijn ze tegenstrijdig. Socialistische principes kunnen hoge cijfers scoren voor gemakkelijk begrip en pathos, maar zij scoren zeer lage cijfers voor economische wijsheid, omdat kapitalisme vervaardigt en socialisme verdeelt: Zonder het kapitalisme kan het socialisme niet functioneren. Met andere woorden, het socialisme kan niet zonder het kapitalisme.

Intrigerend genoeg, is het omgekeerde niet waar. Het kapitalisme heeft hoe dan ook geen behoefte aan het socialisme. Het kapitalisme verdeelt rijkdom door het creëren van kansen, die ontstaan door de interactie van open concurrentie. Het kapitalisme vergaart het kapitaal en investeert dat in de ondernemingen om ervoor te zorgen dat anderen hun financieel voordeel ermee behalen. Het kapitalisme neemt geen rijkdom in beslag om het te her-distribueren. Het kapitalisme vermenigvuldigt rijkdom, en in dat proces creëert het mogelijkheden voor anderen. Het kapitalisme draagt geen verantwoordelijkheid of mensen welvarend of arm zijn.

De vrijemarkt werkt hier als een soort van evolutionaire wapenwedloop. Bedrijven concurreren om hetzelfde product tegen een lagere prijs, of een in betere kwaliteit tegen dezelfde prijs aan te bieden. Degenen die geen gelijke tred kunnen houden verdwijnen of sterven uiteindelijk. Door dit “survival of the fittest”-proces, zijn de prijzen na verloop van tijd gedwongen lager te worden, en de kwaliteit van goederen en diensten hoger. Op deze manier, profiteren degenen aan de onderkant van het sociaaleconomisch spectrum het meest van het werk van bedrijven die concurreren om hun bestaansrecht te waarborgen. En het mooiste hiervan is, dat niemand hiervoor hoeft te stelen of ervoor te betalen. De “kapitalistische varkens” zorgen zelf voor de financiering van het hele proces, indien slechts het socialistische vangnet uit hun weg gaat, en iedereen hiervoor zelf laten zorgen.

Mr. Qin Xiao, een zakenman uit China begrijpt dit principe, hij adviseerde zijn regering:

“Een economie welke nu gedomineerd wordt door de overheid moet worden geleid door de markt. De overheid moet stoppen met hun procedures voor goedkeuring van economische en marktactiviteiten. Het moet ophouden zich te bemoeien met de marktprijzen en transacties … “

Zijn deze opkomende marktdenkers naïef? Neen, ze zijn onderworpen aan invloed. Ze zijn voor marktsystemen wanneer zo’n systeem hen rijk maakt. In tegenstelling tot de geïndustrialiseerde wereld, zijn in de opkomende markten de reële lonen elke tien jaar verdubbeld. Ze houden van het kapitalisme. Ze willen het beoefenen.

Het probleem van het Westen is niet het te veel aan kapitalisme. Neen, er was juist te weinig, vooral toen we het nodig hadden tijdens de crisis in 2008.

De overheden hebben de financiële sector bedorven. Overheidssubsidies gegeven voor huizenbouw en de auto-industrie, samen met een kunstmatig lage rente gedicteerd door Centrale Banken, creëerden een zeepbel in de economie met een zakkenvullermentaliteit op Wall Street. De financiële sector werd geobsedeerd door gemakkelijk te behalen winsten. Bankmanagers leerden dat ze konden verdienen aan de commissies voor het maken van leningen, zonder zich zorgen te maken of deze ooit zouden worden terugbetaald.

De crisis van 2008 was geen crisis van het echte kapitalisme. Het was een probleem van ouderdom van het kreupel gemaakte kapitalisme, een eenvoudig probleem dat het kapitalisme zelf had kunnen oplossen. Zonder de interventie van overheden zouden risicobanken failliet zijn gegaan, zoals dat had moeten gebeuren.

Het failliet gaan van banken zou ook de ondergang hebben betekend van vele andere zaken, zoals bijvoorbeeld de Griekse schuld.

Banken worden dan onderworpen aan brandverkoopprijzen, waardoor hun waarde omlaag gaat, zoals ook andere grote debiteuren in het faillissement, o.a. Griekenland.

De blunders van de Centrale Bankiers:

Dit is natuurlijk precies wat de FED en de Centrale Bankiers wilden vermijden. Nu, meer dan 10 jaar later, zijn ze nog steeds aan het proberen om de faillissementen te vermijden. En dat heeft de onophoudelijke Europese crisis tot gevolg.

Maar verre van een illustratie ‘kapitalisme in crisis”, bewijst het dat Overheden zelf de oorzaak van de crisis zijn. Nu zijn ze de eigenaar van failliete banken, dat voorkomen had kunnen worden als Mr. Markt was toegestaan zelf op te treden. Nu worden failliete banken in leven gehouden door overheden, die feitelijk zelf ook failliet zijn.

Het Keynesiaans denken in termen van het gooien van contant geld in het zwarte gat in de hoop een stabiele economie te creëren, blijft een utopie zoals inmiddels wel duidelijk is.

En aangezien Mr. Markt buitenspel is gezet, kan hij geen oplossing voor het echte probleem leveren. Failliete instellingen blijven doordraaien, en dat verschuift steeds meer ‘gezond kapitaal’ naar de zombie instellingen die door incompetente, hoogbetaalde managers worden geleid.

Terwijl de Amerikaanse autoriteiten niet konden zien dat een crisis opkomst was, werd in Europa door de regelaars er een gecreëerd.

“Draghi, nu ECB-president, is een oudgediende van de Wereldbank, het Italiaanse ministerie van Financiën, en Goldman Sachs. Het was onder zijn leiding in Rome dat Italië de schuld opbouwde waarvan het nu zo moeilijk is om deze terug te betalen. Christine Lagarde, nu hoofd van het IMF, was de Franse minister van Financiën van 2007-2010 – toen Frankrijk zijn staatsschuld met ongeveer 50% verhoogde. Het zijn exact dezelfde mensen die Europa – en de wereld – aan de rand van de financiële afgrond brachten. En nu zijn zij ‘in controle’ van het monetair en fiscaal beleid om dat met meer regels, en meer ‘stress tests’ te corrigeren. “

Zijn de centrale banken meer een hindernis dan een hulp voor het herstel? Absoluut. De overheidsbureaucraten zijn bezig met een massale herverdeling van de rijkdom. De FED en andere Centrale Bankiers houden de rente lager dan deze zou moeten zijn. Ze doen dat om huiseigenaren te subsidiëren, van wie velen in veel te grote huizen wonen. En wie betaalt dat? De mensen die geld sparen – vooral oudere mensen, die krijgen nu veel lagere rente op hun te goeden dan ze zouden krijgen als de markt het rentepercentage had bepaald.

Het is duidelijk, dat toonaangevende financiële instellingen – zoals ook naar alle waarschijnlijkheid het grootste deel van de soevereine naties van de ontwikkelde wereld nu failliet zijn. “Waarschijnlijk” omdat niemand het kan weten. Objectieve ratings, nep stress testen of bureaucraten, beoordelen niet de solvabiliteit – zoals de waarde van het onderpand van de ECB. Dat wordt alleen bepaald door de echte stress test van de markt.

Insolventie is als de dood. Als de omstandigheden veranderen, verandert dat ook de levensverwachting. Maar in plaats om toe te staan dat het proces van prijsvorming zijn eigen weg gaat, zijn de autoriteiten gestopt met testen. Dat is jammer. Het enige wat we niet weten, welke bank, of welke natie insolvent is. Hoogstwaarschijnlijk allemaal.

Het verhaal van twee politieke systemen: