De Strijd tussen deflatie en inflatie:

Het belangrijkste inzicht in de markten van nu wordt verkregen door de strijd tussen deflatie versus inflatie te begrijpen. Het is belangrijk te beseffen dat inflatie uiteindelijk altijd wint. En Busts altijd volgen op de Booms. De intensiteit van de bust kan worden bepaald door te kijken naar de reikwijdte, de omvang en de dwaasheid van de boom die eraan voorafging. De bust als gevolg van de snelle opkomst van het internet was relatief klein in vergelijking met de hevigheid die volgde uit de vastgoed boom, zoals inmiddels ervaren de onroerend goed crash was veel erger dan de internet bust.

De aanhoudende wereldwijde financiële boom van nu is een waanzin van historische proporties. Het idee om meer groei van het BBP te genereren, door met succes tientallen biljoenen nieuw gedrukte dollars, euro, yen te verstrekken die geïnvesteerd kunnen worden, is de grootste financiële waanzin ooit beleefd sinds de tijd van John Law die met z’n biljetten van de Royal Bank van Frankrijk als eerste een papierengeld-zeepbel creëerde, in het begin van de 18^e eeuw.

Geldwaardecoördinaten als indexen van BBP, productiviteit en aandelenbeurzen worden gebruikt als barometer voor de economische vooruitgang, als substituut voor de toename in de kwaliteitsontwikkeling van levensomstandigheden, welke laatste systemisch worden onderdrukt, i.p.v. verbeterd.

De juiste benadering voor het meten van het BBP ligt in de som van consumptie, investeringen, overheidsuitgaven, en netto-uitvoer. Het idee achter de som van de totale uitgaven is dat het merendeel van de geproduceerde goederen en diensten ook verkocht worden, om zodoende een idee van de hoeveelheid reële productiviteitsgroei te verkrijgen. Wat echter in alle berichten m.b.t. de koersen van aandelenmarkten, werkloosheid en andere economische gegevens, ontbreekt; is het inzicht dat echte rijkdom het resultaat is van, en verkregen wordt uit de productie van echte goederen en diensten, en niet uit de creatie van geld uit dunne lucht. Centrale banken kunnen de cijfers voor een lange tijd manipuleren door de drukpersen op volle toeren te laten draaien en alle monetaire spuigaten open te zetten, maar de realiteit is dat dit alleen een doekje voor het bloeden is, want de ernstige economische problemen zijn niet opgelost. Zes jaar na de crisis van 2008, is de economie nog steeds niet volledig hersteld, en in veel opzichten is het niet veel beter dan het was aan het begin van deze eeuw.

Centrale banken kunnen van alles monetarizeren, zoals meer dan $ 1 biljoen per jaar drukken voor het kopen van staatsobligaties om daarmee het feit te maskeren dat de wereld diep in de schulden zit. Dit leidt tot ongekende zeepbellen in papieren assets, dat alleen het vertrouwen van investeerders en consumenten stimuleert, maar ze kunnen geen HANDEL drukken, de echte en aller belangrijkste groeimotor.

Om de onmogelijkheid aan te tonen waarom het zo moeilijk is om “uit schulden te groeien” – gebaseerd op de Amerikaanse cijfers – kijken we naar het BBP dat wordt opgegeven als $ 18 biljoen per jaar – met $ 6 biljoen aan federale en lokale overheidsuitgaven. Dit betekent dat het BBP van de private sector – het deel dat de rekeningen betaalt – slechts bestaat uit $ 12 biljoen. De totale schuld van de VS – overheid, zakelijke en persoonlijke – staat nu op $ 58 biljoen. Dat is bijna vijf keer de reële economie die het ondersteunt.

Uitgaande van een jaarrente van 2%, en dat de toename van de schuld onder de 3% van het BBP per jaar blijft, moet het productieve deel van de economie een ‘echte’ groei van tegen 5% hebben, om alleen maar gelijk te blijven. Maar geen ontwikkelde economie ter wereld groeit in reële termen zo snel.

Tegen een rente van 3%, is de jaarlijkse rente over $58 biljoen $ 1,7 biljoen. Dat is iets minder dan 10% van het productieve BBP. Dat is 14% – of één op de zeven dollar – van de particuliere sector economie. Als de gemiddelde rente zou stijgen tot dat niveau – wat vroeg of laat gaat gebeuren – betekent dit dat $ 3 biljoen nodig is om de Amerikaanse schuld te onderhouden – of te wel een kwart van de productie uit de privésector, en dat laat zien dat het onmogelijk is ‘uit de schuld te groeien’ als de inkomsten niet sneller groeien dan de schuldhoeveelheid, hetgeen niet het geval is.

Bust:

De bust die nu gaat beginnen, zal alle eerdere busts in het niet stellen. Het ziet er naar uit dat deze keer de problemen zich zullen vermenigvuldigen, en uitbreiden tot het punt dat het vertrouwen in de dollar, euro en yen zal verdwijnen, geen van de papieren valuta zal je spaartegoeden kunnen beschermen, de mensen zullen straks zich haasten naar wat altijd vertrouwd is geweest – dat niet kan worden gedrukt en nimmer geconsumeerd; goud en zilver wat de volgende crisis zal worden, omdat bijna niemand z’n goud zal willen verkopen. Zorg daarom dat je nu goud en zilver koopt en het in privé opslaat.

De vraag is niet inflatie of deflatie het is onvermijdelijke het gevolg van centrale banken die krankzinnig zijn geworden. Er is geen weg naar boven of naar beneden in dit geld drukcircus. Er is slechts een cyclus. Geld wordt afgedrukt. Dan wordt het geïnvesteerd. Maar dit denkbeeldig kapitaal is nog nooit gebruikt voor de productie, het wordt slechts gecirculeerd door de wereldeconomie.

De centrale bankiers hebben de wereld voor de gek gehouden, omdat de mensen moeten geloven dat hun papieren valuta’s gezond zijn, het mondiale financiële systeem dat ze hebben gecreëerd er beter door is geworden, en betrouwbaarder heeft maakt. Maar de mensen worden niet rijker door elk stukje van de taart een beetje kleiner te snijden, dat werkt niet. Het geld moet iets substantieels achter zich hebben; echte besparingen, echt productie van goederen en diensten, echte middelen, anders is het geld niet eens het papier waard waarop het gedrukt is. Zonder dat, is het niets meer dan vals geld. En toch, als centrale bankiers zich bezighouden met “geldverruiming” – om obligaties te kopen waarvoor het speciaal is gedrukt – dan proberen ze om iets voor niets te krijgen. Zonder echte besparingen of echt geld, is dat duidelijk “nagemaakt” omdat het net zoveel waard is als echt geld.

Het Inflatoir beleid van de centrale banken verlaagt niet alleen de levensstandaard van de gemiddelde burger, ze geloven ook in de “paradox van het sparen.” Geld sparen kan goed zijn voor een individu, zeggen ze, maar het is slecht voor de economie. Hoe meer mensen sparen, des te minder ze uitgeven; hoe minder ze besteden, des te minder vraag gestuurde consumptiegroei het oplevert. Dit is onzin! Er is geen paradox. Besparing zijn goed voor iedereen als individu en als groep. Economieën worden niet rijker door meer bestedingsuitgaven; ze worden rijker door te sparen. Het is het proces van sparen en investeren in productieve kapitaalgoederen, dat de uitgaven mogelijk maakt. Niet andersom. Hoe meer besparing, hoe meer kapitaal de samenleving heeft, dat kan worden gebruikt om de productie te verhogen en rijker te worden. Dan pas kan dat aan consumptie besteed worden.

Hier een voorbeeld: Bekijk de schalie-olie-industrie. De ultra-lage rentetarieven signaleerden aan de producenten dat het kapitaal overvloedig en goedkoop was. Dus, waarom dat dan niet te gebruiken om olie te produceren? De olie-Frackers leenden ongeveer $ 500 miljard, en gebruikten het geld om overal gaten te boren. Ze huurden mensen. Er wordt zelfs gesuggereerd dat bijna alle nieuwe banen gecreëerd sinds 2008, gerelateerd zijn aan de energie-boom.

Toen de olieprijs, eerst door manipulatie, en daarna onder druk van te veel aanbod instortte, ondermijnde dat de winstgevendheid van de industrie, met als gevolg dat nu de waarde van de reserves, die oliemaatschappijen gebruiken als onderpand voor hun schuld, ter discussie wordt gesteld. Ineens lijkt dit veel op een sub-prime energieschuld die onderuitgaat. En dat betekent het einde van de kapitaaluitgaven boom die het hoogtepunt was van de “herstelmythe”.

De centrale banken hebben met hun kunstmatig gecreëerd kapitaal ‘ongewild’ de olieprijs manipulatie ondersteund en de prijs omlaag gestuurd. Als dat het geval is, verwacht dan dat olieprijzen voor een lange tijd laag zullen blijven. In de tussentijd zullen door de – kunstmatig – lage prijs veel producenten failliet gaan. Terwijl veel consumenten door de lage prijzen worden verlokt in een positie waarin ze kwetsbaar worden voor hogere prijzen. Centrale bankiers hebben het vertrouwen van producenten en consumenten beschadigd, en de hele wereldeconomie misleid!

De Grootste Bubbel allertijden:

Sinds 1987, hebben de centrale banken – onder leiding van de FED – de ene na de andere bubbel opgepompt. De Laatste Bubbel – de grootste aller zeepbellen is de kredietbubbel zelf – welke nog steeds verder groeit. De Centrale banken zullen doorgaan met opblazen voor zo lang als mogelijk is. Gewoon totdat deze explodeert.

“Wees dus op je hoede voor beursprestaties op basis van de laatste 30 jaar; want over deze jaren vond een grote krediettoename plaats. Wantrouw elke projectie van prestaties op basis van deze jaren. Wees op je hoede. Opdat je niet onbewust en onvoorbereid bevangen wordt als blijkt dat de analyse niet juist is – en de kredietbubbel uiteindelijk ontploft.”

Bedenk, “vals geld” kan geen echte welvaart brengen, omdat er niets achter staat – geen spaargeld, geen middelen en geen echt kapitaal. Maar het kan wel bubbels opleveren. De grootste en meest gevaarlijke zeepbel van nu is in de schulden. Hier is het risico uitzonderlijk groot. De schuldenzeepbel zal in één van de twee situaties barsten: t.w. door inflatie of faillissement. De overheid kan mogelijk de energiebedrijven op hun junkobligaties failliet laten gaan. Maar als het gaat om hun eigen schulden, zullen ze zeer waarschijnlijk de weg van inflatie kiezen, door uiteindelijk de waarde ervan te verminderen – misschien zelfs wel tot nul.

De vraag is: wanneer valt dit spel uit elkaar? Antwoord; als 30% van de markt voor bedrijfsobligaties onderuitgaat, wat absoluut gaat gebeuren – wanneer meer dan de helft van de winkelcentra sluiten wat absoluut gaat gebeuren – wanneer de olievelden failliet gaan en de banken die het geld geleend hebben moeten sluiten – dat alles gaat gebeuren, wat dan?

Voor dit antwoord, een paar eenvoudige voorbeelden: Met olie op $ 50 of minder – met elke maand een groeiend aanbod – wat is de toekomst voor de tientallen miljarden dollars die daarin zijn geïnvesteerd? Hoe staat het met de onroerend goed hypotheken, en auto leningen? Retailers in vrijwel elke categorie vinden het onmogelijk om met Amazon en andere online retailers te concurreren. – Amazon, dat geen geld verdient, maar desalniettemin een waarde heeft van 100 miljard dollar! Dit zijn goede voorbeelden van de financiële excessen welke zich vertalen in echte problemen. Amazon zou haar activiteiten niet met verlies kunnen uitvoeren, als kapitaal niet gratis was.

Deflatie:

En wanneer het spel uiteen valt steekt deflatie brullend zijn kop op. Deflatie is het proces waarmee de meeste mensen niet vertrouwd zijn. Deflatie en inflatie vernietigen of creëren geen goederen. Ze verplaatsen gewoon het bezit ervan tussen mensen. Inflatie neemt bezittingen uit handen van schuldeisers en geeft ze aan debiteuren. Deflatie verschuift bezittingen van debiteuren naar schuldeisers, het is de uiteindelijke afrekening. Dit is creatieve destructie in actie, zoals Schumpeter het noemt.

Centrale banken en overheden zullen alles ondernemen om 2% inflatie te krijgen. Maar als ze dat niet kunnen bereiken, zijn ze in voor een onaangename verrassing in het geval ze te vergaan. Feitelijk, als inflatie te snel en te ver boven de 2% wordt gebracht, zal een opwaartse spiraal ontstaan die uiteindelijk leidt tot hyperinflatie.

Voor overheden en het financiële systeem is “Deflatie het echte gevaar”. Dat is de reden waarom centrale bankiers en overheden deflatie vrezen. Deflatie maakt het terugbetalen van leningen moeilijker. Banken lijden als mensen hen geld schuldig zijn. Als deze mensen niet kunnen betalen, gaan de banken failliet. Overheden lijden omdat ze meer geld schuldig zijn dan wie dan ook. Als ze niet betalen, heeft de overheid een schuldencrisis en moeten ze bezuinigen.

Centrale Banken lijden ook in een deflatie, want als de faillissementen zich opstapelen, komen ze op hun stoep om hun woede te bekoelen. Tijdens deflatie vallen de prijzen. Maar de fysieke goederen in de economie blijven waar ze staan. Aan het einde van zelfs de ergste deflatie, zijn er nog steeds huizen, bedrijven, en auto’s, of wat er verder nog bestaat.

Nadat de economie is afgebouwd en faillissementen over het hele land hebben huisgehouden – komen de behoedzame en capabele mensen die hun geld hebben gespaard, ze kopen van alles goedkoop op; bedrijven, auto’s en huizen om die weer winstgevend te maken. Alle onroerende goederen in de wereld zijn beperkt. Dat is de reden waarom deflatie deze in de meest bekwame handen brengt. Klinkt niet eens zo slechte als je erover nadenkt!

De wereld heeft zich decennia lang zorgen over inflatie gemaakt – maar deflatie is nog steeds het echte gevaar, omdat de economie nu niet in een normaal conjunctureel herstel verkeert. De wereld zit wereldwijd in een depressie; een die in 2007 begon en voorlopig voor nog onbepaalde tijd zal doorgaan. Centrale Bankiers hebben geprobeerd dit probleem met monetaire middelen te behandelen, maar deze kunnen niet werken, omdat depressies structureel zijn.

Monetaire aanpak met liquiditeitsoplossingen zijn cyclisch. Ze kunnen helpen om de conjunctuurcyclus te veranderen. Als krediet te krap is, kan de CB deze verruimen. En als economie oververhit dreigt te geraken, kan de CB het krediet inkrimpen. Dat is de normale sinus van zakelijke expansie en contractie, waargenomen sinds de Tweede Wereldoorlog. Maar nu is het anders, het is meer als in de Grote Depressie van de jaren 1930. En die kan niet worden genezen zonder structurele veranderingen – zoals o.a. wijzigingen van het fiscale en juridisch beleid.

Tijdens een depressie willen de mensen hun schulden afbouwen. Ze verkopen activa om geld te verkrijgen teneinde hun schulden af te lossen en hun balans te verlagen. Wat gebeurt er als activa worden verkocht? Dat verlaagt de prijs. En dat brengt de volgende in nood. Nu heeft die de noodzaak om zijn activa te verkopen, teneinde zijn schulden af te lossen, en zo voedt het proces zichzelf. En dat valt zeer, zeer moeilijk te controleren. Het creëert eigenlijk een gemoedstoestand waarin contant geld meer waard is.

Gedurende een periode van deflatie wordt, in reële termen, contant geld eigenlijk meer waard. In feite kan contant geld een van je beste activa zijn in een deflatoire omgeving. Maar overheden kunnen deflatie niet tolereren. Er zijn daarvoor verschillende redenen. Een ervan is dat ze (nog) geen manier hebben bedacht de voordelen te belasten.

Om dit beter uit te leggen; je verdient $ 100.000 en je krijgt een 10 procent loonsverhoging – dat is een stijging van $ 10.000 – veronderstel dat de prijzen constant blijven. Van deze toename van 10 procent in je levensstandaard neemt de overheid de helft in de vorm van belastingen, zodat de verhoging eigenlijk slechts 5 procent na belastingen is.

In het tegenovergestelde geval, waar je $ 100.000 verdient, je geen loonsverhoging krijgt, en de prijzen met 10 procent dalen. Door deflatie is dezelfde toename van 10 procent in je levensstandaard bereikt, omdat je nu geen verhoging of meer geld krijgt, maar wel alles wat je koopt 10 procent minder kost, ben je toch 10 procent beter af. En, hier ligt het verschil. De overheid kan dit voordeel niet aan je belasten. Het voordeel van de $ 10.000 is geheel voor jou. Dat is een van de redenen waarom overheden deflatie haten.

De situatie van nu is deflatoir, omdat we in een depressie verkeren, maar de overheid kan deflatie niet tolereren, dus moeten ze inflatie veroorzaken. Dat is de reden waarom ze aan de lopende band geld blijven drukken. Zo ontstaat ter gelijker tijd een druk aan beide kanten, inflatie tegen deflatie, geld drukken tegen depressie – de één drukt tegen de ander.

In het begin zal er niet veel gebeuren, maar op een gegeven moment gaat er wat breken. Nu, kan het aan beide kanten breken. Het zou bij inflatie kunnen breken, of bij deflatie. De activa die het zeer goed zullen doen in deflatie zijn dingen zoals contant geld en geloof het of niet, goud en zilver. Aan het einde is inflatie waarschijnlijker omdat overheden het willen, maar deflatie is de toestand van de wereld van nu, en daar kan niets omheen, tenminste voor het moment, bereid je daarop voor!

Wordt volgende week vervolgd met ‘Deflatie tegen Inflatie op het scherp van de snede’

Er is meer dan genoeg olie en gas op onze Planeet

Wordt Wakker – Olie is geen ‘fossiele brandstof’ … Het is een ‘abiotische’ brandstof – of te wel een zelf genererend mineraal. Er is voldoende olie en gas op Aarde, voldoende om alle markten voor de komende 200 jaar te voorzien vanuit deze overvloed aan olie en gas. Maar overheden, in opdracht van de Organised Crime Cabal, vertellen een ander verhaal, met het oogmerk de prijs en de winstmarges hoog te houden t.b.v. cabal die de Oliemaatschappijen voor het overgrote deel in eigendom hebben.

Kolonel L. Fletcher wint er geen doekjes om als hij vertelt hoe olie met opzet, ten onrechte aangemerkt wordt als een fossiele brandstof, terwijl het in feite zelf genererend is. En dus via natuurlijk weg vanuit de bron wordt aangevuld. Peak Oil is een mythe, of beter gezegd, een leugen. Net als bijna alle andere dingen ooit verteld in opdracht van de cabal.

Er bestaat geen Energiecrisis.

Lindsey Williams, die gedurende 28 jaar een toegewijde Baptistenprediker is geweest, ging naar Alaska om als kapelaan met executive status te dienen bij de Alyeska Pipeline Company t.b.v. de constructie van de pijpleiding. Hij verkreeg toegang tot alle informatie die hij documenteerde in zijn overtuigend boek, ‘The Energy Non-Crisis’. Na tal van openbare lezingen in de westelijke staten van de USA, waren het bezorgde overheidsfunctionarissen en betrokken personen die Lindsey Williams dringend verzochten zijn kennis op papier te zetten, waaruit blijkt dat ze overtuigd waren dat deze informatie van vitaal belang is voor de nationale veiligheid. De heer Williams is ervan overtuigd dat degene die de energie controleert de economie overheerst.