Nieuw plan om je vermogen te gappen:

Het klimaatakkoord is een valse vlag:

De financiële elite lanceert een nieuw plan om je geld en vermogen te stelen, zonder je duidelijk te vertellen wat het inhoudt. Ze gebruiken taal die zij alleen begrijpen, behalve enkele mensen met meer kennis en inzicht die de betekenis ervan begrijpen. Ze verbergen zoals altijd hun plannen in het open zichtveld.

Hier is het plan: De globale elite gebruikt de Parijse Klimaat overeenkomst ondertekend op 22 april 2016 genaamd ‘Earth Day’ om het gestelde doel te bereiken. T.w. de opwarming van de aarde te beperken tot minder dan 2 graden Celsius. Op grond daarvan, wordt een ​​drastische vermindering van de uitstoot van kooldioxide geëist. Sommige wetenschappers beweren dat zelfs ‘nul emissie’ vereist is ergens tussen 2030-2050. Hetgeen pure leugens zijn! Dit “klimaatakkoord” is de valse vlag. Het is niet zozeer een klimaatakkoord dan wel het argument voor de elite dat ze dit gebruiken om agenda 2030 in te voeren. Zodat niemand dit zal vermoeden.

Op 25 april 2016 werd aangekondigd: “Hoe de wereld reflatie te financieren.”

Wees ervan verzekerd dat de centrale bankiers al lang voordien dit onnuttige medicijn voor dit doel hadden uitgedacht. Geld drukken, kwantitatieve versoepeling, nul en negatieve rente – geen van allen heeft nieuw leven ingeblazen in de falende wereldeconomie. En nu zijn ze in paniek als officieel zgn. de ‘recessie’ weer opdoemt. De oplossing?

Massaal wereldwijde uitgaven ter bestrijding van de “klimaatverandering” – een pagina rechtstreeks uit het keynesiaanse boek van deugden. Global, in andere woorden “helikopter money”. En voor de hoeveelheid van vele biljarden. Zoals werd aangekondigd:

Investeringen in mondiale publieke goederen – namelijk de infrastructuur die nodig is om aan de behoeften van de derde wereld tegemoet te komen, teneinde klimaatverandering tegen te gaan – dat wereldwijd de reflatie van de economie zal stimuleren. Naar schatting $ 6 biljard aan investeringen in infrastructuur zal jaarlijks nodig zijn in de komende 15 jaar, alleen maar om de opwarming van de aarde aan te pakken. Bovendien heeft de G-20 reeds berekend dat een extra $ 7.1 biljard aan jaarlijkse investeringen door de negen topeconomieën nodig zullen zijn om gematigd wereldwijde groei te ondersteunen.

Dit keer zal de Khazarian gecontroleerde IMF de show opvoeren, d.m.v. de uitgifte van bijzondere trekkingsrechten (SDR’s):

Met de Verenigde Staten, als de uitgever van ‘s werelds belangrijkste reservevaluta, is ze niet bereid of niet in staat om de nodige liquiditeit t.b.v. investeringen in de infrastructuur te bieden, daarvoor moet eerst een nieuwe aanvullende reservevaluta worden ingesteld.

Om middelen te genereren moeten Centrale banken hun balansen vergroten d.m.v. investeringen via het IMF in de vorm van meer SDRs… Deze kunnen als zodanig worden geïnvesteerd in de Wereldbank en andere multilaterale ontwikkelingsbanken, die beslissen aan welke mondiale publieke goederen de benodigde middelen worden besteed… Op deze manier, kunnen de mondiale publieke goederen niet alleen worden gefinancierd; ze kunnen ook bijdragen aan het wereldwijd herstel.

Hier is de clou – er is wereldwijd economisch herstel dankzij de IMF – door middel van haar “aanvullende reservevaluta”. Met de redding van de planeet erbij op de koop toe! – Is opwarming van de aarde ook echt? Neen dat is niet waar, zoals hier uit de doeken wordt gedaan. Zal met deze regeling iets worden bereikt? Het maakt niets uit. Het is gewoon het argument voor de noodzaak meer geld te drukken.

Kan opwarming van de aarde de elites helpen hun agenda 2030 in te voeren?

Het is de grootste zwendel aller tijden. Centrale banken investeren in een nieuwe wereldvaluta uitgegeven door het IMF genaamd ‘bijzondere trekkingsrechten’ of SDRs. Dan laat het IMF, de Wereldbank en anderen instituten dit geld naar keuze investeren in klimaatverandering, infrastructuur en andere projecten.

Spoedig zal dit nieuw geld in circulatie zijn en inflatie veroorzaken en de oorspronkelijke waarde van het bestaande geld verder in waarde verlagen, om de overheidsschulden en in hetzelfde proces jouw spaargeld in waarde te verminderen. De elites financieren hun lievelingsprojecten, de overheidsschuld smelt weg en jij betaalt de rekening. Het mooiste van alles is, vanuit het perspectief van de elite dat bijna niemand begrijpt wat er gebeurt, omdat de methode zeer ondoorzichtig is.

SDR de oplossing als nieuwe wereldreservemunt:

Een natie met reservevaluta moet massale tekorten op haar handelsbalans genereren om de wereldhandel te ondersteunen. Het probleem is dat deze enorme tekorten uiteindelijk het faillissement van die natie tot gevolg heeft. Zo moet een keuze worden gemaakt tussen de wereld te dienen, of zichzelf. – Het IMF heeft zo’n beperking niet, omdat het geen land is. Vandaar de SDR-oplossing t.b.v. wereldwijde groei d.m.v. ongelimiteerde uitgaven en geld drukken.

Nu, is de VS-eigenaar van de reservevaluta en bijgevolg moet het handelstekorten draaien, om dollars te leveren t.b.v. de financiering van de wereldhandel. Dat creëerde hun appetijt voor de invoer van goederen gefinancierd d.m.v. gedrukte dollars.

Probleem opgelost, de wereld krijgt dollars en de wereldhandel bloeit. Echter, als tekorten lang genoeg aanlopen, eindigt dat in het faillissement. Elk reservesysteem op basis van een nationale valuta stort uiteindelijk in, omdat te veel van de valuta in omloop is, of te weinig goud tegen ‘vaste’ prijs om het spel gaande te houden. Deze paradox tussen tekorten en vertrouwen wordt uiteindelijk onhoudbaar.

Het Amerikaanse dollar reservesysteem sneuvelde reeds in de jaren 1970. De toen toegepaste oplossing was de dollar-goud peg in 1971 op te heffen, en in 1974 het goud te demonitariseren.

In 1969 werd hierop reeds vooruitgekeken, en de Special Drawing Rights, SDR voor het IMF uitgevonden. De SDR is een nieuw soort wereldgeld, gedrukt door het IMF. Het idee was dat het zou kunnen worden gebruikt als reservevaluta naast de Amerikaanse dollar. Dit betekende dat als de VS haar te kort op de handelsbalans moest hertstellen, en daardoor minder dollars aan de wereld kon leveren, een te kort aan reserves zou ontstaan dat dan wordt opgevangen door het afdrukken van SDRs.

Feitelijk werden reeds herhaaldelijk SDRs gedrukt en gecirculeerd, tijdens de dollarcrisis van 1969-1980.

In de jaren 1970 werd hiertoe de illegale petrodollar uitgevonden d.m.v. de interventie van Henry Kissinger in samenwerking met de koning van Saoedi-Arabië en een aantal particuliere cabal-banksters.

Onder het petrodollar systeem, zou de Amerikaanse rente hoog genoeg worden gehouden om de munt zonder de gouddekking aantrekkelijk te houden, als een begeerlijke reserve troef die feitelijk d.m.v. olie werd ondersteund. Weliswaar onder de voorwaarde dat Saoedi-Arabië zich verplichtte alle olie in dollars te prijzen. Deze “petrodollar deal” betekende dat landen die olie willen kopen, dollars voor de betaling nodig hadden of ze dat wilden of niet.

Ook werden US-dollars gebruikt voor de Amerikaanse export, om vliegtuigen, zwaar materieel en landbouwproducten te kopen. Het spel ging gewoon verder, dit keer zonder goud. Dit nieuwe tijdperk van ‘Koning Dollar’ duurde van 1980-2010. Dat nu was gebaseerd op het vertrouwen in de dollar.

De Verenigde Staten bleven grote handelstekorten draaien. De wereldhandel leefde op door de dollarreserves, met afnemer China voorop.

Maar dit spel eindigde in 2010 met de start van de valutaoorlog in de nasleep van de paniek van 2008. Handelspartners werden opnieuw concurrenten van elkaar, zoals in de begin jaren 1970 het geval was. Een nieuwe ineenstorting van het systeem staat voor de deur.

Onmogelijke situatie:

De zwakke dollar van 2011 was bedoeld om de Amerikaanse groei te stimuleren en om te voorkomen dat de wereld in een nieuwe depressie zou zinken. Dat werkte voor een korte tijd, maar de rollen draaiden snel om omdat de meeste schuld in de wereld werd gedomineerd in USD, en deze schulden moesten worden terugbetaald in USD. Wat de dollar t.o.v. andere valuta’s weer versterkte, terwijl dat de euro en de yen verzwakten. Dat gaf Japan en Europa enige verlichting, maar het ging ten koste van de Verenigde Staten, waar de groei weer vertraagde en naar omlaagging.

Het juiste alternatief om het probleem van de valutaoorlog op te lossen zou een nieuwe goudstandaard zijn geweest, maar dat zou een goudprijs betekenen van $ 10.000 per ounce om niet-deflatoire te zijn.

Geen centrale bankster in de wereld wilde dat, omdat het hun mogelijkheid om geld te drukken zou beperken, en hen de macht zou ontnemen om op te treden als centraal economische planners van de wereld.

In een keer twee problemen opgelost:

Daarom was reeds in 1969 het alternatief gecreëerd met de SDRs van het IMF, een andere Khazarian entiteit.

Nu zijn in een keer twee problemen opgelost, de reservevaluta emittent moet handelstekorten lopen, en eindigt failliet. Maar SDRs worden uitgegeven door het IMF. Het IMF is niet een land en heeft nooit een tekort op de handelsbalans. In theorie kan het IMF oneindig veel SDRs drukken en nooit failliet gaan. De SDRs circuleren uitsluitend onder de leden van het IMF in een gesloten circuit.

Het volk krijgt geen SDRs in handen, alleen landen gebruiken deze in hun reserves. Deze marionetten landen hebben geen behoefte het nieuwe SDR-systeem te kraken, want ze zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En zodoende hebben de Khazarians een nieuw tijdperk ingeluid om door te kunnen gaan met hun maffiapraktijken om meer van de rijkdom en geld van de burgers te stelen. Burgers die zoals voorheen weer de verliezer zijn en worden geplunderd, omdat hun lokale valuta t.b.v. deze diefstal in koopkracht daalt.

Nogmaals, dat is de reden waarom het belangrijk is jezelf hiertegen te beschermen door de aanschaf van edelmetalen en andere harde activa. Maar helaas, de meeste mensen zullen hiervan niet op de hoogte zijn en worden in het Khazarian net gevangen, zoals de Grieken die opgesteld stonden voor lege geldautomaten.

Het SDR-systeem wordt door zeer weinigen begrepen, zodat de meeste mensen niet zullen weten waar de inflatie vandaan komt. De overheden zullen de schuld geven aan het IMF, maar het IMF is niet aansprakelijk. Dat is het mooie van SDRs; schuldproblemen worden weg geïnflateerd en niemand is verantwoordelijk.