Na mijn Anti-Schuld essay van vorige week, nu de Pro-Schuld thesis van Centrale Bankiers. Net als Alan Greenspan en Ben Bernanke voor haar, aanbidt Janet Yellen schuld en inflatie. Haar beleid zal de economie en onze manier van leven vernietigen. Enkele van haar uitlatingen opgetekend tijdens een recente toespraak op en investeerdersconferentie in Chicago: “Het belangrijkste wat we doen, is om het monetaire beleid te gebruiken ter bevordering van een sterkere economie. De Federal Reserve heeft sinds het begin van de financiële crisis buitengewone maatregelen genomen om de economische activiteit te stimuleren en banen te creëren, ik ga uitleggen waarom ik denk dat die inspanningen nog steeds nodig zijn.” Verder verwarde ze haar toehoorders met termen als “slapte,” “structurele werkloosheid,” en “conjuncturele werkloosheid.”

Tot nu toe was de centrale bank hulp nog onvoldoende, verklaarde Yellen, – met een uitgestreken gezicht – maar de Fed helpt “d.m.v. beïnvloeding van de rente” dat mensen een baan vinden. Daarna vervolgde ze met deze kanjer; “Hoewel we via de financiële markten opereren, is ons doel Main Street te helpen, en niet Wall Street.”

Mevrouw Yellen vervolgt: Wees niet bezorgd, wees gelukkig, je baan wordt nu elk moment bijgedrukt. – Helaas stort de werkelijkheid voor ons in met een denderende opmerking over peak olie patch. Wanneer olie steeds duurder wordt, zal er nl. geen economische groei plaats vinden. En met een stijgende olieprijs wordt het voor mensen met een baan steeds kostbaarder naar hun werk te gaan.

“Als moderne economen, moeten we de oude problemen met vernieuwde energie en vastberadenheid aanpakken. Ondanks alles wat je hebt gehoord, reageert de economie niet op onze stimulus, tenminste niet zoals we hadden gehoopt. Hoewel we op sommige gebieden vooruitgang boeken, is in andere de vooruitgang te traag … of zelfs negatief.

“Ik heb het over twee belangrijke gebieden. Ten eerste zijn de consumptieve prijsstijgingen extreem laag geweest. We weten dat dit gevaarlijk is. Wanneer de prijzen niet met regelmaat omhoog gaan, zal de consument besluiten z‘n geld te sparen in plaats van uit te geven. Dit heeft ernstige gevolgen voor de gehele economie. Bestedingen gaan omlaag. De detailhandel vertraagt. Inkomens dalen. En tot slot daalt ook de werkgelegenheid. Dit is duidelijk geen goede zaak.

En, “we kunnen zeggen dat dit wordt veroorzaakt door mensen die niet doen wat ze moeten doen. Waardoor de deflatoire tendens zich versterkt. Omdat uitgaven en inkomens dalen, gaan bedrijven in verwachting van een lagere omzet hun productie terugschroeven.

“Dit vermindert de uitgaven verder, met nog meer neerwaartse druk op consumentenprijzen. In sommige gevallen zullen de prijzen van goederen en diensten dus nog verder dalen.

“Hoewel je misschien denkt dat dit meer waar geeft voor je geld, hebben wij vastgesteld dat dalende prijzen zeer schadelijk zijn voor het goed functioneren van de economie. We moeten dus proberen om ten koste van alles deflatie van consumentenprijzen te vermijden.

“Je denkt waarschijnlijk dat dit lariekoek is … een soort economisch hocus pocus … of gewoon blah, blah, blah. Maar dat is het niet. We zijn vooral geïnteresseerd in het menselijk handelen… en in het begeleiden van onze medeburgers opdat ze de juiste beslissingen nemen.

“Nu, samen met mijn collega’s van andere centrale banken over de hele wereld, hebben wij overheden en consumenten geholpen door $ 30 biljoen dollar aan extra schuld over deze periode toe te voegen. Ik ben er trots op aan deze nieuwe stortvloed van schulden te hebben meegewerkt.

“Je kunt misschien deze $ 30 biljoen aan extra schuld als een last of als schadelijk beschouwen. Maar wij economen hebben de zaak goed bestudeerd. Meer credit – dat niet gebaseerd is op spaargelden, maar door overheden en banken uit lucht gecreëerd – vergroot de toevoer van geld. Meer geld en krediet in omloop verhoogt het algemene prijspeil, en dat is wat we willen bereiken.

“Zo zie je dus, meer schulden en hogere inflatie van consumptieprijzen zijn goede zaken. Je moet blij zijn dit te hebben. En daarvoor moet je de centrale bankiers dankbaar zijn, dat ze dit mogelijk maken.

“Wat we de laatste tijd voor jullie hebben gedaan is de creatie van stabiele markten. Ik weet dat sommige mensen dit punt zullen betwisten. Zij zullen wijzen op de crash van 1987, de dot-com bubbel van 2000, en de zogenaamde financiële crash in 2008. Maar ze moeten niet vergeten dat sinds wij hiermee aan het werk zijn, er vele jaren waren dat de markten niet crashten. Tenslotte de manier waarop ik het zie, hoe meer krediet in het systeem, des te minder kans op een crash.

“Laten we eerlijk zijn. Mensen maken fouten. Wij centrale bankiers natuurlijk niet. Maar normale mensen zoals jullie wel. Je kunt een verkeerde beleggingen doen, verkeerde beslissing in je bedrijf nemen, of zelfs in je privé leven. Tegen persoonlijke tekortkomingen kunnen we niets doen, maar in het bedrijfsleven en investeringen kunnen we direct helpen door te vertellen wat je zou moeten doen.

“Als je wilt dat deze economie weer gezond wordt i.p.v. het verdomde kneusje; ga dan geld uitgeven. Als je geen geld hebt, ga het lenen. Wij helpen je daarmee door de rente laag te houden zelfs op extreem lage niveaus… en we zorgen ervoor dat aandelen blijven stijgen.

“En als dat allemaal niet mocht werken, hebben we robuustere plannen om in te voeren. Zoals, alle winkeliers te verplichten hun prijzen met ten minste 2 % per jaar te verhogen.

“En dat is nog maar het begin. Om de werkloosheid te verlagen, zal er een wet komen die alle werkgevers verplicht elke maand een nieuwe employee aan te nemen.

“En als we dan nog geen groei hebben doen we dat over jullie lijk.” En zo gaat deze fraude verder… De Staatsschatkist en de Centrale Bank lijken op twee dronkaards die elkaar overeind houden. Wanneer de Schatkist leegloopt door onhoudbare tekorten, verkoopt deze obligaties om een faillissement te vermijden. De Centrale Bank drukt dan het geld om deze obligaties te kopen, waarop ze verlies lijdt. Dan schrijft de schatkist schuldbekentenissen uit om ze weer terug te nemen van de Centrale Bank, en zo houden ze elkaar overeind. Is dat niet geweldig? Als iemand anders dit zou doen wordt die regelrecht de gevangenis ingestuurd.

Conclusie

Alles bij elkaar genomen, is het moeilijk een andere overheidsinstelling te vinden die zo systematisch op al hun belangrijke missies hebben gefaald als de Centrale Banken.

Terug naar de werkelijkheid

In 1964 – een halve eeuw geleden – had de VS een totale schuld (privaat en publiek) van $ 1 biljoen. Nu draagt de economie een schuldenlast van $ 59 biljoen. Is de omvang van de economie ook 59 keer gegroeid? Is deze grotere economie welvarender geworden en in staat om deze $ 59 biljoen schuld of meer te dragen? Nauwelijks.

In 1964, was de jaarlijkse BBP van de VS $ 656 miljard. Nu is deze ongeveer $ 17 biljoen. Deel $ 17 biljoen door $ 656 miljard, met als resultaat dat het BBP 26 keer is gestegen – zelfs niet half zoveel als de schuld! M.a.w. elke eenheid van de huidige economische opbrengst ondersteunt meer dan twee keer zoveel schuld als 50 jaar geleden het geval was. Anders gezegd, dat is twee keer zo veel van alles wat je vandaag ziet – auto’s, hamburgers, huizen, flat screen-TVs, etc.- dat zijn bestaan dankt aan voltooide transacties. Er komt een dag van afrekening voor elke aankoop met schuld. Als de rente stijgt, zal de aankomende afrekening zeer pijnlijk worden.

Gewoonlijk, en terecht, is elk kredietbedrag ter wereld gelimiteerd door de hoeveelheid spaargeld. Je kunt niet lenen van iemand die niets heeft. En als je geen geld gespaard is, kun je het ook niet aan iemand anders uitlenen.
Maar de verlaging van de verplichte bankreserves… en een verschuiving naar een elastische valuta – in 1968 – maakte het voor banken mogelijk om krediet te creëren uit het niets, zonder dat enige zinvolle geld hoeveelheid hiervoor werd gereserveerd. – Rond 2007 hadden de Amerikaanse banken een reserve van 73.2 biljoen in contanten in hun kluizen tegenover een tegenwaarde in activa van $ 11.9 biljoen – dat is een liquiditeitsratio van slechts 0,6%.

Als de kredietgroei in evenwicht was gehouden met het BBP, zou die nu ongeveer $ 26 biljoen zijn, en geen $ 59 biljoen. In een kredietdeflatie, zal minsten het verschil moeten verdwijnen. Omdat het krediet uit het niets is voortgebracht, dus dat bedrag moet verdwijnen. Dus $ 33 biljoen aan waarde van uitgaven en prijzen van activa gaan op in rook. En dat is precies wat je kunt verwachten als de kredietbubbel barst.

Zoals de Oostenrijkse School economen reeds waarschuwden: Elk krediet dat groter is dan wat werkelijk gespaard is, is een fraude. Het creëert een frauduleuze groei, die wordt gevolgd door een ineenstorting. Uiteindelijk moet het nepkrediet teruggaan naar waar het vandaan kwam. Centrale banken kunnen dit proces vertragen. Maar ze kunnen er niet omheen.

Nu steunt de wereldeconomie op de nooit eindigende kredietexpansie. Zonder dit, zal de Chinese economie instorten, samen met alle Westerse en Japanse economieën. De aandelenmarkten worden tenminste tot de helft gedecimeerd. Kortom, het zal een vreselijke puinhoop worden.

Volgens de visie van econoom en auteur Richard Duncan: “Een kredietdeflatie haalt de wind uit de overheidsfinanciën. Sociale zekerheid, onderwijs, sociale programma’s, militaire-uitgaven – worden allemaal aanzienlijk belemmerd.” – “Naar alle waarschijnlijkheid, zal onze beschaving dit niet overleven.” zegt Duncan. Hij gelooft zelfs dat een serieuze kredietdeflatie “chaos, honger en oorlog zal brengt.” Wees dus gewaarschuwd!

De wereld is ongelooflijk rijk: Kijk naar deze video waarin Former World Banker – Karen Hudes dit uit legt: